Kötülük bir tohumdur der Hz. Mevlana tıpkı iyilik gibi. Büyük ve küçük demeden ekilen her bir tohum insanları, toplumları ve dünyayı değiştirecek kadar güçlü nüveler taşır özünde.

İyiliklerin yeşermesini istiyorsak daha nüve hâlindeyken kötülükleri engellemek gerek. Yapılan kötülüğü gizlemeyi, setr etmeyi bundan öğütlüyor Rabbimiz. Hikmet ehli, bedevinin hikâyesini anlatır bu gerçeği nazara vermek için: Çölde devesiyle yola revan olan bedevi, susuzluktan kurumuş bir garibe rastlar. Kendisinden su isteyen garibe acır ve insaniyet namına devesinden inerek ona su verir. Suyu kana kana içen adama can gelir ve hemen bedeviyi iter. Devesine atladığı gibi oradan kaçmaya yeltenir. Hayret ve ibretle olanları izleyen bedevi hırsızın arkasından şöyle seslenir: “Ey yolcu! Tamam deveyi al git ama sakın bu olanları başkasına anlatma.” Bu isteği tuhaf bulan hırsız duraksayıp sebebini sorar. Bedevinin cevabı kötülüklerin yayılmasının iyiliği de ortadan kaldıracağının hikmetli ifadesidir: “Eğer bunu başkalarına anlatırsan, bu her yerde duyulur ve insanlar bir daha çölde susuz kalmış birini gördüklerinde ona asla yardım etmezler!”

Hacı Bektâş-ı Velî kimdir?