HAYAT

0

BEĞENDİM

0

İnsan dünya hayatını yaşarken ahireti kazanıyor veya kaybediyor. Etrafımızda bir sürü insan yaşıyor. Hep bir koşturmaca ve yetmeyen zamandan şikayetlerle dolu hayatlar. Bizden önce niceleri geldi belki bizim yaşadığımız mekanlarda yaşadı ve gitti. belkide etersiz deyip şikayet ettikleri vakitlerine rağmen kimi hoş bir ses bıraktı kimi de hoş olmayan bir dolu hatıra bırakıp gittiler. Yani gelir bir bir, Gider bir bir, Kalır bir. bu dünyada aslında kimse kalıcı değil ama kimse de gidici gibi davranmıyor. Aldanan da aldatanda imtihan diyor. Şikayet ediyor gibi yapsa da Adeta içi zehir dolu bir bal gibi herkes dünya ve içindekilerini zevkle yiyor ve sonuçta ölüyor. Gelen gider giden gelmez bu bir sır. Gönenli Mehmet Efendi’ye izafe edilen şu sözler, bu hakikati avamca, ama ne hoş ifade eder:

“Saatin zinciri bitince eylemez tık tık;

Vakt-i merhûnu gelince ruha derler çık çık!

Hakk’a kulluk eyle zira, Ahirette dinlemezler hınk mınk.’’

İnsan: yaşı ilerledikçe adeta insan sarrafı oluyor. ufak yanılmalar istisna etrafını bir süzmede kim iyi kim kötü kestirebiliyor. En yakınından eş dost derken anne babadan kayın valide pedere kadar insanlardan bir kısmına imreniyor bir kısmından da gönülde uzaklaşıyor. iyi insanlara bakınca hayretle bu güzelliğe nasıl ulaşmış bu yaşa kadar bu istikrarı ne güzel korumuş diye imreniyor. O insanlarla daha çok beraber olmak istiyor ve zevk alıyor işte dünyada iken kazanan insan diyor. Aksi olan insanlara gelince itici hal ve tavırları ile adeta işte kaybedenlerden biri daha diyor ve uzaklaşmak istiyor beraberliği ızdırap veriyor.

Hayat olarak verilen dünyada müddeti iyi kullanma adına acele etmeden seçici davranmak gerekiyor. Çok tanıdık yerine, dostu ve dostluğu tercih ederek yaşamanın daha verimli olduğu tecrübesine insan ilerleyen yaşlarda ulaşıyor. Geriye bakınca ne kadar çok kaybeden olduğunu hassas olmayan terazi ile bile insan kestirebiliyor. Üzücü bir gerçek ama insan başkasına ettiğini zannettiklerini kendine ediyor.