İnsan mükerrem bir varlıktır ve kulluk vasıtasıyla vahye,  zorluklarla mücadeleye muhatap olmuştur. Allah’ın mahlûkata vahyi; meleklere, kevni mahlûkata 

ve insana olmak üzere üç kısımda mütalaa edilir.   Meleklere olan vahiy emir niteliğindedir ve itaat esastır. Kâinat ve diğer mahlûkata olan vahiyde “boyunduruk 

altına alma ve yapma zorunluluğu”  vardır. İnsana olan vahiyde yol gösterme, hidayet ve bildirme (tebliğ)  vardır. İnsan irade ve vicdanını kullanmak suretiyle hidayet ve tebliğden istifadeye istidatlı kılınmıştır. Artık bir imtihan söz konusudur. İyi, güzel ve kötü, çirkin arasında seçim yapması onun tercihi olarak eline verilmiş bir değerdir. O isterse bu imtihandan çok başarılı ya da başarısız çıkabilir. Allah (cc) “Hayır (iş onların iddia ettiği gibi değil) her kim özü muhsin olanlardan ise (Allah’ı görüyormuşçasına ibadetini halisane yaparsa) ve yüzünü (kendini) tertemiz ihlâs ile Allah’a teslim ederse, işte onun Rabbi katında mükâfatı vardır ve bunlara ileride hiçbir korku yoktur ve bunlar ahirette mahzun da olmazlar.” (Bakara 2/112) buyurmaktadır. Bu ayetin önünde gelen ayet-i kerimede Yahudilerle Hıristiyanların Cennet’e sadece kendilerinin gireceğini savunduğu tartışmaları ifade edilmektedir.  Allah (cc) hiç kimseyi ayırt etmeden gelmiş geçmiş ve gelecek zamanın insanlarını da ilgilendiren bu ayetinde nihai hedefi gösteriyor ve insanlara kulluk ufkunu “İhsan” şuuru ile gösteriyor. Hemen sonraki ayette yine tartışmanın devamı 

nazara veriliyor. “Yahudiler, ‘Hıristiyanlar bir temel üzerinde değiller’ dediler. 

Hıristiyanlar da, ‘Yahudiler bir temel üzerinde değiller’ dediler. Oysa hepsi Kitab’ı okuyorlar.” (Bakara 2/113)  Ayetin devamında Allah Teâlâ öyle bir hitapla cevap 

veriyor ki; mesele Yahudi-Hıristiyan meselesi olmaktan ziyade insanlığı içine alıyor. Bugün eğitimin problemlerinden olan ‘başkalarına saygı’ meselesini ayetin bu 

kısmından istifadeyle çözebiliyoruz. “Bilmeyenlerde bunların söylediklerini söylediler.” (Bakara 2/113) Nefislere uyarak bir diğerini tahkir ve tekzip etmek bir Müslümanın şiarı olamaz. Cahillerin yolunu tutmak Kur’an yolunu tutanlara yakışmaz. İnsan delilsiz, tarafgirâne diğer dinlerin akaidini, farklı düşünceleri yok sayacak söz söylememeli. Kendisi gibi düşünmeyenleri ötekileştirmemeli. Yoksa tarihte Yahudi ve Hıristiyanların, diğer cahillerin tuttuğu yol gibi hep diğerini yok sayarak bu dünyada ihtilaf hallolmaz ve insanlık tevhit zevkini, hakkı bulmanın tadını Ayetler cehaletle ve önyargılı davranmakla mesafe alınamayacağını, tam tersine herkese kendini ıslah etmeyi, diğerler hakkında hüküm vermekten kaçınmayı ve ıslahçı olmayı emir ve tavsiye etmektedir. İnsan hayatını çok yakından ilgilendiren ve toplumun inşasında önemli rolü olan bilgi ve eğitim, Kur’an-ı Kerim’de daima teşvik ve tembih edilmektedir. Ayette “(Ey Muhammed!) Rabbinin yoluna, hikmetle, güzel öğütle çağır ve onlarla en güzel şekilde mücadele et. Şüphesiz senin Rabbin, kendi yolundan sapanları en iyi bilendir. O, doğru yolda olanları da en iyi bilendir.” (Nahl 16/125) Bu ayet ve devamı olan diğer üç ayette (Nahl Suresi’nin son dört ayeti) genel bir metot göze çarpmaktadır. Muhatap belirtilmeyip mutlak ifade edilmesi, bütün insanlara yönelik tebliğ ve irşad usulüne ve yöntemlerine işaret etmektedir. 

Cedelden uzak hikmet ve güzel öğütle davet etme tavsiye edilmekte ki davet metodunun bu iki usule dayandırılması gerektiği vurgulanmaktadır. Cedel gerçeği 

ortaya koyup muhatabın görmesini temin etmekten ziyade, onu mağlup etme girişimi olduğundan hezimet duygusunu hisseden muhatap gerçekleri kabul etmez. İşte 

Almanya vize başvuru Amaçları

bundan dolayı Kur’an’da “Güzel şekilde mücadele et” diye emredilmektedir. Kendi arzularını öne çıkarmadan, kasıttan uzak, kalabalıklar huzurunda muhataplarını, 

fikirlerini savunma duygularına itmeden ve sadece Allah (cc) için mücadele et. Bütün bunlardan sonra ümitsizliğe düşerek sakın azminizi kaybetmeyin zira sizin vazifeniz, iyiyi güzeli ve doğruyu anlatmak, göstermektir. Sonrası Allah (cc)’ın ihsanıdır. Yani muhataplarınıza kabul ettirme gibi bir mecburiyetiniz yok, siz anlatmakla ve temsil etmekle mükellefsiniz; gerisini düşünerek üzülmeyin sakın. Başta Hz. Peygamber’e (as) ve O’nun nezdinde bütün davetçilere, öğreticilere ve nâsihlere; öğretme, belletme ve davet medotlarını Allah (cc) böyle gösteriyor. Tebliğ vazifesi yerine getirilirken insanlara nasıl yaklaşılacağını da öğretiyor ki kullar zarara uğramasın ve hakkı tesbit Din, insanın dünyasını da ahretini de düzenlemek için yaratıcı tarafından va’z edilmiştir. Kur’an ayetlerinde insan için faydalı ve zararlı ameller belirtilmiş ve insana iradesi ile amel etme izni verilmiştir. Ama Allah (cc)   وَلَكِنْ حَرَجٍ مِنْ عَلَيْكُمْ لِيَجْعَلَ اللَّهُ يُرِيدُمَا تَشْكُرُونَ لَعَلَّكُمْ عَلَيْكُمْ نِعْمَتَهُ وَلِيُتِمَّ لِيُطَهِّرَكُمْيُرِيدُ “Allah sizi sıkıntıya koşmak istemiyor fakat sizi 

temizlemek ve üzerinizdeki nimetini tamamlamak istiyor. Umulur ki şükredersiniz.” (Mâide 5/6) buyurmaktadır. İnsan yaratılış itibarı ile vahye mazhar ve kulluğu 

yüklenebilecek kabiliyettedir. Allah (cc) kullarından yükü daima hafifletmek istiyor, kolaylaştırıyor ve mükâfatlarını tam vermek istiyor. Bu ayette maddi temizlikle 

birlikte manevi temizlik kastedilmekte ve zorlukların kaldırılmak istendiği kullara müjdelenmektedir. Bu kolaylıklarla da kulların şükretmesini Allah (cc) murad 

etmiştir. Diğer bir ayette “Allah, din hususundaki ağır teklifleri sizden hafifletmek istiyor. Çünkü insan sabır ve tahammül bakımından zayıf yaratılmıştır.” (Nisâ 4/28) 

Görüldüğü üzere Allah Teâlâ kullarını daima korumak, tehlikelerden uzak tutmak ve affetmek istiyor. “Bahane Tanrısı” deyimiyle ifade edildiği gibi merhametle muamele etmek, kullarını affetmek için vesileler aramaktadır adeta.