Yol iki; ya hak ya batıl. Üçüncüsü yok. Sayısı net bilinmeyen muhbirlerce ihbar edilmiş haber verilmiş. Ya en kısa olandan istikamet alıp biraz yorulup yoğrularak ebedi bir istirahatgaha ulaşılır. Ya da bir tek ihtimal tehlike ile evhamlanılıp uzun yoldan ebedi uzunlukta bir meşakkate razı olunur.

Yol iki; ya otoban ya patika. Ya şu hayatın tüm sınırlarını öğrenip sorumluluğunu bilerek yükün altından kalkılacak. Ya da vurdumduymazlık ile neme lazım ile görmedim, duymadım, bilmiyorum ile havai bir şekilde ömür sermayesi tüketilecek.

Yol iki; ya sürpriz piyango ,ya darağacı. Ya şu kısacık hayatı iman ve itaat içinde geçirir, güzel bir hatime ile sonlandırılır. Ya da sefahet ve itikatsizlik ile kendi sonunu hiç istemediği şekilde hazırlar.

Yol iki; ya müjdelenen ya da korkutulan. İnsan çeşidinin, parlak güneşleri, ayları, yıldızları, önderleri, kumandanları olan enbiya, evliya ve içtihat sahiplerinin büyük fermanları ile bildirdikleri… Haber verdikleri… Belki müjdeledikleri ebedi saadetin dosdoğru yolu. Ya da belki korkuttukları yüzde doksan dokuz dehşetli tehlikeli bir son.

Düşünün, hayal edin, akledin, idrak edin ki; içine düşülen her bir çıkmaz ,insanın ruhunu hapseder. Heveslerine, ihtiraslarına, kaygılarına hapseder. Bu hapis derdinden kurtulmak için ya cinni ve insi şeytanların fısıltılarına kulak kabartacak, kendini sarhoşluğa verecek. Ya da etrafındaki mübareklerin getirdiği haberleri dinleyip, müjdeleri belleyip, sundukları tertemiz şerbetlerle tatlanacak.

Ya o sarhoşluğu ve serkeşliği ile ebedi bir idamı tadacak. Ya da darağacı kurulmuş duvardan atlayıp mutlu mesut bir sayfa açacak.
Oysa birincisi tamamen tecrübe edilmek ve imtihan içinken ikincisi rahmet ve merhametten süzülen ilahi bir ikramdır.

Yol iki; ya ölüm öldürülmeli ya da ölümü düğün gecesini beklercesine karşılamalı.

Ya kabir kapısı kapanmalı ya da evine girer gibi yabancılık çekmeden o kapıdan girmeli.

Madem ölüm öldürülmüyor ve kabir kapısı kapanmıyor, elbette bu ecel cellâdının elinden ve ferdi ıstıraptan, derin azaptan kurtulmanın çaresini aramak insanın en büyük endişesi, en büyük telaşı ve derdi olmalı değil midir?

Almanya vize başvuru Amaçları

Şu kocaman zeminin yüzü acele hareket eden kafilelerin yollarındaki bir gecelik kalmak ve sabahına toparlanıp göçmek için bir han değil midir?
Nuh Nebi (as) dan hayata dair aldığı cevaba;“ Dünya hayatının bu kadar kısa olmasından dolayı çadırımın kazığını şuradan şuraya kıpırdatmam, zaman harcayamam” diyen yaşlı kadın haksız mıdır?

Rüzgâr gibi bir atlının bir ağacın altında bir anlık dinlenmesi kadarcık olan, bu geçiciliğine rağmen gösterilen hırs ve ihtiras nedendir?

Her bir şehri yüzlerce defa dolup sonra hiç düşünmeden mezaristana boşalan hayata gelen ölümün istediği ne olabilir? Neden genç- yaşlı, çocuk- büyük demeden önüne geleni alıp gider? Nereye götürür onları? Ya da bütün korkunçluğuna rağmen neden “bir kabri bile yok “feryadı duyulur bazı insanlardan? Nasıl tarif edilir bu karmaşıklık?

Kabir, ya karanlık, kesif, dipsiz bir kuyu, ya da dünya zindanından baki ve nurani bir ziyafet yerine ve bağıstana açılan rahmet kapısıdır.

Ölüm; sonradan var edilen her şeye mutlaka uğrayan vefalı yoldaş. Ölüm; canlı kılınan her varlığın canlı kaldığı süre boyunca yavaş yavaş tattığı ballı şerbet.

Ölüm; ya ebedi bir idam, hem o insanı hem bütün sevdiklerini, ahbabını, akrabalarını birbirinden koparacak ve cezalandıracak bir darağacı. Ya da başka, ebedi ve daha güzel bir âleme gitmek için, iman vesikasıyla ebedi saadet saraylarında lezzetlenmek için bir terhis teskeresi.

Ölüm; ya kurtuluş dünya sürgününden ya da asıl vurgunu yaşamak ebediyen.