VEFANIN İMTİHANI…

0

BEĞENDİM

0

VEFANIN İMTİHANI

Kıymet Bilmezlerle Sabrın Tükenişi

Kıymet bilmeyenlerle imtihan,
sabrın sınırlarını zorlayan bir yangındır.
Vefasızlık ise geçici bir gölge değil,
derin bir karakter yarasıdır aslında.
Oysa asıl marifet,
vefayı bir alışkanlık değil,
bir ahlâk olarak kuşanabilmektir.

HATIRIN KIRK YILLIK HÜRMETİ

Minnetin Sessiz Yankısı

Vefayı içselleştiren bir yürek,
küçücük bir iyiliği bile unutmadan yaşar.
Kırk yıl geçse de,
bir bardak çayın hatırını taşır.
Böyle bir insanın kalbi minnetle çarpar,
iyiliği karşılıksız bırakmaz.
Çünkü onun için vefa,
bir duygudan öte,
dalgalanmayan bir varoluş biçimidir.

ASİLLİK VEFAYLA TAÇLANIR

Zalime Değil, Zulme Direniş

Vefasızlığa rağmen,
vefayla dimdik durmak gerek.
Asil ruhlar bilir ki,
kötülüğe verilecek en güzel cevap,
iyiliktir.
Elli kez vefasızlığa uğrasalar da,
elli birinci defa yine vefayla karşılık verirler.
Çünkü hakikat yolunun izleri,
vefayla çizilmiştir.

VEFANIN SULTANI

Vefa Abidesi Efendimiz (s.a.v.)

Vefa, yalnızca bir davranış değil,
bir duruş, bir gönül ahengidir.
Bu yolda yürüyenlerin en yücesi,
Vefa Abidesi Efendimiz’dir.
O’nun izini sürenler bilir:
Gerçek kazanç,
kırılmadan, bükülmeden,
sadakatin sancaktarlığını yapabilmektir.

İLAHİ MUKABELE

Kuldan Vefaya, Allah’tan Lütfa …

Kul, vefada sebat ederse,
Allah da ona vefayla karşılık verir.
O zaman ne yalnızlık kalır,
ne de hüzün…
Zira Allah’ın vefası,
kulunu hiç terk etmez.
O’na sırtını dayayan,
dünyanın vefasızlığına yenilmez.

Kıymet bilmeyenlerle imtihan, sabrın sınırlarını zorlar; vefasızlık ise geçici bir tutum değil, derin bir karakter yarasıdır. Oysa asıl marifet, vefayı bir alışkanlık değil, bir ahlâk olarak kuşanabilmektir. Vefayı içselleştiren bir yürek, küçücük bir iyiliği dahi unutmaz; kırk yıl geçse de bir bardak çayın hatırını taşır. Böyle bir insanın kalbi minnetle çarpar, iyiliği karşılıksız bırakmaz. Çünkü onun için vefa, bir duygudan öte bir YARATILIŞ biçimidir—dalgalanmayan, çizgisi düz, özü sadık bir hâl. Vefasızlığa rağmen vefayla dimdik durmak gerekir; zira asil ruhlar, kötülükle değil, iyilikle cevap verir. Elli kez vefasızlığa uğrasalar da, elli birinci defa yine vefa ile karşılık vermelidirler. Çünkü hakikat yolunun izleri, vefayla çizilmiştir. Vefa, yalnızca bir davranış değil, bir duruş, bir gönül ahengidir. Bu yolda yürüyenlerin en yücesi, Vefa Abidesi Efendimiz’dir (sallallahu aleyhi ve sellem). O’nun izini sürenler bilir ki, gerçek kazanç; kırılmadan, bükülmeden, sadakatin sancaktarlığını yapabilmektir. Kul vefada sebatkâr olursa, Allah da ona vefayla mukabele eder. O zaman ne yalnızlık kalır, ne de hüzün; çünkü Allah’ın vefası, kulunu hiç terk etmez.