Uçurtmam göklerde siz görmeseniz de

Günlerin uzunluğuna gecelerin uzamasına aldırmayın, çünkü o kadar yoğunuz ki bir 5 dk yok olsak telefonu kapasak yer yerinden oynar bazen, aslında meziyetleri olan yeri doldurulamayan biri olmasak da- başına bir şey mi geldi diye telaşa kapılır bazıları. Hatta öyle zamanlar olur ki telefonun sesi başında uğuldar. İste o vakitler kaçıp gitmek istersen başka diyarlara… Ama dedim ya gidemezsin bir yerlere yokluğunun çok da belli olmaması gerekiyor.

Bu yüzden çok iyi yöntem buldum, gidemesem de bi yerlere, hiç ummadığım anda, yatağımda uzanırken mesela; balık tutarken bulurum kendimi-hiç tutmamışken- hem de en irilerinden bir sürü, ya da uçurtma uçururum ağaçlara hiç takılmadan, kardelen toplarım mevsimlerden yaz olsada, oturur ağlarım durduk yere hiç derdim yokken. İste böyle benim hikayem boğuldukça kitaplarıma tutunuyorum. Bir de türkülerim var benim onları başka zaman anlatırım-Bir iki dakika öncesinde kös kös yatan beni alır göklere uçurur hiç konuşmaya hali olmayan beni alır bir geveze eder ama kimse duymaz sesimi bilmez nerelere gittiğimi nereleri gördüğümü hep farklı hissederim bu yüzden kendimi çünkü başkaları sadece bir yerde olurken ben elimdeki kitabımla her an her yerde olabirim . Hatta bir de benim kimselere diyemediğim dertlerim vardır kitaplarımı açsanız çiziklerine baksanız anlarsınız konuşurum onlarla bilirim ki kimselere söylemezler- ağızları çok sıkıdır onların.

Otobüste giderken birilerini görürsünüz- değişik- ha düştü ha düşecek, elinde kitabı, ısrarla okumaya çalışır; onların o haline şaşırıp anlam veremezsiniz iste anlayın diye de yazdım bu satırları ha birde durduk yere gülmelerine şaşırmayın, canı sıkkındır arkadaşı güldürüyordur belkide 😉