Tüketimin modaya dönüştüğü bir çağda yaşıyoruz. Tüketim çılgınlığı öyle noktalara geldi ki etiketler insanların eğitim, kültür, deneyim ya da kabiliyetlerine göre değil, neyi- ne kadar- ne marka tükettiğine göre belirlenmeye başlandı. Hatta alınan ürün, alındığı yere göre bile statü göstergesi haline geldi. Aynı ürünü bir AVM’den mi ya da bir dükkandan mı aldığınız etiketinizi değiştiriyor. Artık ihtiyaçtan  dolayı  tüketmek yerine tüketmek için tüketmek harcamalarımızın büyük bir yekununu teşkil ediyor. Çünkü sürekli harcama yapmanın modernliğin bir göstergesi olduğu televizyon reklamları, bilbordlar veya magazin dergileri gibi yollarla bilinç altımıza gönderiliyor. Neyi, nasıl, nerede ve ne zaman tüketeceği insanlara adeta bir yerlerden empoze edilmekte bunun dışında kalanların ise demode olduğu lanse edilmektedir.   

     
Artık aşklar bile karşıdakinin sevdiği kişi için ne kadar harcadığına göre değer kazanmaktadır. Alınan hediyenin pahaca kıymeti veya götürülen restoranın lüks ve pahalı olmasına göre aşklara paha biçilmekte, çok tüketemeyen sevgili veya eş cimrilikle ve ya görgüsüzlükle yaftalanmaktadır. ‘’Beni ne kadar sevdiğini benim için ne kadar tükettiğinle gösterebilirsin’’ anlayışı yeni nesil için modaya dönüşmüştür. Özellikle televizyondaki diziler ve bazı programlar bunu adeta kışkırtmaktadır. 

   
Aslında tüketme batıdan bize bulaşmış bir hastalıktır. Fakat bu hastalık maalesef bizim gibi üretmeden tüketmeyi seven toplumların felaketi olmaktadır. Bugün ülkemizde kredi borçlarından dolayı dağılan aileler, cinnet geçiren insanlar, sürekli stres ve bunalımda olan bir topluma dönüşmemizin altında yatan sebeplerden birisi de bu olsa gerek. Kazanamadığından fazlasını harcayan hem de bunu sadece algıdan dolayı lüzumlu sanan insanlarla doldu etrafımız. 

       
Bu ülkede hala aç yatan insanlar varken AVM’lerin bu kadar çoğalması toplumun git gide bencil, sadece kendi ihtiyaçlarının ötesinde lüksünü düşünen bir toplum olduğumuzun göstergesi değil mi? Bir ev alacak kadar parayı ayakkabılarına yatırdığını rahatlıkla söyleyen birileri acaba toplumumuzda israfı normalleştirdiğinin farkında mı? Bunun tersini düşünürsek harcayamayan, alamayan insanların içten içe diğer insanlara karşı nefret duymasını sağlamış olmuyor muyuz? Özellikle gençler arasında marka tutkusu birbirlerine karşı bir yarışa dönüşmekte bu da maddi durumu yetersiz olan gençlerde psikolojik problemlere sebep olduğu gibi onların farklı yollara sürüklenmelerine de sebep olmaktadır. Uyuşturucuyla, sahip olamadıkları hayatı, kendilerini uyuşturarak unutmaya çalışmakta, bazen de hırsızlık gibi yollara tevessül etmektedirler. 

Sosyalzone ile Youtube İzlenme Satın Alarak Videolarınızı Keşfettirin

Bir ırmak kenarında bile olsa **abdest** alırken israf edilmemesini emreden bir **dinin** mensupları olarak dünyada sıkıntı çekmemek ve** ahiret**te de hesaba çekilmemek için hassas davranmak zorundayız.  Her şeyin sahibine karşı olan saygımızı O’nun bize ikram ettiklerine karşı da saygılı davranarak göstermeliyiz. İsraf değersizleştirmedir, hafife almadır, saygısızlıktır.