**Çocukluktan gençliğe adım attığı vakitler.
Boynunda Azizin karısının kölesi yazardı.
Azizin karısına su getirirdi kristal bardaklarda Yusuf.
Çarşı Pazar işlerini görürdü onun, yükünü taşırdı.
Aziz severdi Yusuf’u …Edepliydi…iffetliydi …Güzeldi Yusuf…
Azizin karısı genç , alımlı ….Sevmiyor Azizi ama bir devletlinin eşi olarak sarayda hüküm sürmesi her şeye sahip olacağına inandırmış nefsini.
Bir emriyle köleler-hizmetçiler emrine amade olurdu.
Yusuf da amadeydi. Efendiye köleydi.
Aslında köleye Efendiydi…
Yusuf bir gizdi…Gizemdi..Bir büyü bir sihirdi…
Yusuf köle olamazdı.
Yüzünde bedrin nuru vardı.
Yüzüne bakmadan geçip gidince Azizin karısının, daha bir sırra bürünürdü Yusuf vakt-i sukutta.
*
Azizin karısı Yusuf’u mekre düşürür bir gün …
Kapılar sürgülenir ; kullara kapalı, Allah’a açık kapılar…
Çirkin bir teklif sunar altın kasede süsleyerek Yusuf’a.
Yusuf’un yanakları kıpkırmızı. Daha yirmisine varmamış Yusuf.
Güzeller güzeli …Başını kaldırıp bir “an” bakmaz kadına.
Simsiyah saçları terden sırılsıklam…
Gömleği arkadan paramparça Yusuf’un.
Kadının tırnakları birer hançer olmuş Yusuf’un sırtında.
İffet bir dağ omuzlarında…
Yusuf Efendisine ihanet etmemiş.
Yusuf kadından bir kez kaçarken , nefsinden binlerce kez firar etmiş.
Elleri kapının tokmağında Yusuf’un, bağrışmalar duyulmuş sarayın koridorlarında.
Saray zindan olmuş Yusuf’a .
Azizin kıvılcım saçan gözlerinde Yusuf’un silüeti. ..
Yusuf haya ve iffetin ta kendisi…
Kadının “bana saldırdı Yusuf” iftirası yankılanır karanlık odanın boşluğunda.
Yusuf suskun…
Gömlek dile gelmiş konuşur…
Arkadan yırtılmış gömlek…
Bir bilge “suçlu senin karındır , Yusuf kaçmış günahtan , sana ihanetten, şahit gömlektir.” der…
Olayın üstü kapatılmak istenir.
Mısır sokakları duyarsa bu haberi nice olur hali Azizin.
Karısının suçunu örtmek için haber salar duyanlara…
“Kimse konuşmayacak” der lakin saray bürokratlarının eşlerinin dilindedir Azizin karısının yaptığı.
Ama hiç görmemişler Yusuf’u…
Yusuf bir güneş sarayda … Ziyası var, kendi yok…
Kadın duyar konuşulanları…
“Siz hiç Yusuf’u görmediniz ki…nerden bilirsiniz halimi “ diye hayıflanır günlerce ve nefsini temize çıkarır yine…
*
Bir ziyafet sofrası… Aristokratların eşlerinin ellerinde birer bıçak … Gaye meyveleri soymak…
Azizin karısının el çırpmasıyla köle Yusuf girer içeri… Başı önde gözleri yerde kan ter içinde Yusuf… Doğranır eller… Yusuf bir sihir , Yusuf bir büyü …
Acıyı hissetmez sineler; büyüler Yusuf herkesi…
“Bu bir beşer olamaz bu kerim bir melektir “ diye atılırlar, sararlar Yusuf’un çevresini.
Yusuf kadınların ortasında kan-ter içinde yüreği…
Hançer saplanan sırtında kainatın ağırlığı… Kakülü yapışır alnına terden.

*
“Allah’ım! Zindan bu kadınların benden istediğinden hayırlıdır “diye sığınır Rahman’a …
İmtihan bir iken bin olmuştur.
Kadınlar bir yılan gibi sokuldukça sokulur. ..
Kardeşleri gelir aklına Yusuf’un…
“Kuyuya beni siz attınız o zaman . Şimdi kuyuyu ben kendim istiyorum.”
“Namahrem eller uzanacak Rabbimin evi yüreğime”
“Onları her gördüğümde ihanetleri gelecek aklıma. Beni bunlardan uzak eyle Rabbim “ diye titreyecek her zerresi Yusuf’un.
Kadınlar umduklarına nail değil…
Azizin karısı sarayda emirler yağdırır hırçın ve abus çehreyle. Yüzü karardıkça kararır.
“Atın Yusuf’u zindana”
Aziz dünden razı Yusuf’un zindana girmesine.
Makamı, saltanatı dile düşecek yoksa…
“Yususf iyi, Yusuf güzel, ama ben daha önemliyim” der kendini sever…
Artık Yusuf sarayda bir kalabalıktır.
Kaybolmalıdır gözden…
Unutulmalıdır cürümler…
Halk susmalıdır , konuşmamalıdır günahı…
Belki bir insaf ehli “durun o suçsuzdur yapmamıştır “diye isyan eder korkusuyla öldürmezler Yusuf’u ama atarlar zindana. ..
*
Yusuf zindanda…
Anne yok… Baba yok… kardeşler bivefa… felek cevrü cefa eder …devran güçlüden yana…
Şimdi gitme vaktidir Yusuf’a .
Özüne çekilmeye… tefekküre kurar saatleri … “ben nefsimi temize çıkarmam çünkü nefis hep ama hep kötülüğü emreder “ diye sayıklar her dem…
Yusuf’un ayak sesleri yok sarayda …
Şimdilik…
Zindan ise Yusuf’a anne kucağı..
Kuyu gibi …Rabbiyle başbaşa şimdi…**

****

Almanya vize başvuru Amaçları