Efendimiz(sav) ashabını cennetten çıkarıp getirmedi. Sahabelerin birçoğu, şarapçı, kumarcı ve putçu idiler. Bu hastaları Kur’an ve sünnetle tedavi ettiler. Deneme ilacı kullanmadılar. Şifası kesin olan reçete uyguladılar. Çünkü bir âyet bin kutu antibiyotikten daha tesirlidir.

Hasta olanlar şu ilacı kullandılar; Tövbe kökü ile istiğfar yaprağını karıştırıp, gönül havanı’na koydular, Tevhit tokmağı ile gece gündüz “Hak Hak” diye dövdüler. Meydana gelen unu insaf eleğinde elediler. Pişmanlık gözyaşlarıyla hamur ettiler, İlâhi aşk ateşinde pişirdiler. İçine biraz muhabbet balı kattılar. Kanaat kaşığı ile günde beş vakit yediler. Ne şarapçılıkları kaldı ne de putçulukları kaldı.

**Tövbe;** günahı bırakmak, pişman olmak, Allah’tan özür dilemek, gelecekte ise günah işlememek için söz vermektir.

Almanya vize başvuru Amaçları