Peygamber Efendimiz’in Latifeleri…

0

BEĞENDİM

0

Peygamber Efendimiz, insanlara sadece dini emir ve yasaklarla değil, aynı zamanda onların kalplerine hitap ederek, sevgi, hoşgörü ve eğlence ile de öğretmiştir. Efendimizin şakaları, hem eğitici hem de öğretici niteliktedir. Onun şakaları, insanları yüreklendirmek, onlarla dostane bir ilişki kurmak ve onların içindeki pozitif duyguları uyandırmak için yapılan neşeli, ancak anlamlı hareketlerdi. Bu şakalar, aynı zamanda toplumda hoşgörü, yakınlık ve insanları birleştirme amacını taşır. Peygamberimizin şakaları, hem çocuklara hem de büyüklerine yönelikti ve onun bu tutumu, dini öğretilerin daha kolay kabul edilmesine ve öğretilerinin kalplere işlenmesine vesile olmuştur.

“Tebessüm Sadakadır”

“تَبَسُّمُك في وَجْه أَخِيكَ لَكَ صَدَقَةٌ.”

“Yüzünde kardeşine karşı gülümsemen senin için sadakadır.”(Sahih Buhari, 6026)

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bu hadisiyle, insanlara karşı gülümsemenin ve yüzü güldürmenin ne kadar değerli bir davranış olduğunu vurgulamıştır. Gülümsemek, bir sadaka olarak kabul edilir çünkü bu küçük ve basit hareket, karşınızdaki kişiye huzur ve neşe verir. Bu hadiste gülümsemenin, sadece bir yüzeysel davranış olmanın ötesinde, bir iyilik ve sadaka olarak değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir.

Gülümsemek, kalpten gelen bir samimiyetin dışa vurumu olup, insanların arasında sevgi, saygı ve huzur yaratır. İslam, müminlerin birbirlerine karşı nazik, merhametli ve hoşgörülü olmalarını öğütler. Peygamber Efendimiz, gülümsemenin sadaka kadar değerli olduğunu belirterek, ümmetine güzellik ve iyilikte bulunmalarını teşvik etmiştir.

Bu hadisten çıkarılacak ders, küçük gibi görünen bir davranışın bile, Allah katında büyük sevaplar kazandıracağıdır. Ayrıca, gülümsemek sadece başkalarına değil, insanın kendi iç huzuruna da katkı sağlar. Zira gülümsemek, bir kişinin kalp temizliğini, sabrını ve hoşgörüsünü de pekiştiren bir davranıştır. Bu yüzden her gülümseme, sadaka olarak kabul edilir ve müminin ahlaki güzelliğini gösteren bir eylem olarak anlam kazanır.

Efendimizin şakalarından bazıları, hadislerde şu şekilde nakledilmiştir:

Aişe Annemiz’in Yarış Hikâyesi
حدَّثَتْنَا عَائِشَةُ رَضِيَ اللَّـهُ عَنْهَا قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم لِصَحَابَتِهِ: “تَقَدَّمُوا أَنْتُمْ” ثُمَّ قَالَ لِي: “يَا عَائِشَةُ هَلُمَّ نَتَسَابِقُ” فَسَابَقْتُهُ فَفَازْتُ، فَمَرَّتِ السَّنَةُ وَجَاءَ رَسُولُ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ لِصَحَابَتِهِ: “تَقَدَّمُوا أَنْتُمْ” وَقَالَ لِي: “يَا عَائِشَةُ هَلُمَّ نَتَسَابِقُ” فَقُلْتُ: “يَا رَسُولَ اللَّـهِ كَيْفَ وَحَالِي؟!” فَسَابَقْتُهُ فَفَازَ عَلَيَّ فَقَالَ: ف [ جعل يضحكُ ، و ] قال : هذه بتِلْكِ السَّبْقةِ .
”Aişe annemiz anlatır: “Bir seferde Rasulullah ile beraberdim. Bir ara, ‘Siz ilerleyin bakalım’ dedi. Sonra da bana, ‘Hadi gel yarışalım’ buyurdu. Koştuk, yarışı ben kazandım. Aradan yıllar geçti. Kilo almıştım. Yine bir yolculukta, arkadaşlarına, ‘Siz ilerleyin’ dedi. Bana da, ‘Hadi yarışalım’ buyurdu. Öncekini unutmuştum. Bu halimle ben nasıl koşarım, dedim. ‘Olmaz, yarışacağız’ dedi. Koştuk ve o beni geçti. ‘Ee, öncekinin rövanşı!’ buyurdular.” (Tirmizî, Cihâd, 33)

Çocuklarla Yarış
حدَّثَنَا عَبْدُ اللَّـهِ بْنُ حَارِثٍ قَالَ: “كَانَ رَسُولُ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم يُحِبُّ الْأَوْلَادَ وَيَقُولُ: “هَلُمَّ نَتَسَابِقُ فَمَنْ سَبَقَنِي فَلَهُ كَذَا وَكَذَا” فَيَرْكَضُ الْأَوْلَادُ فَيَصْعَدُونَ عَلَىٰ عَاتِهِ وَيُقَبِّلُهُمْ وَيُؤَجِّرُهُمْ”
Abdullah b. Haris (r.a) anlatır: “Allah Rasulü çocukları över ve ‘Hadi yarışın bakalım. Kim bana önce ulaşırsa ona şunu şunu vereceğim’ derdi. Çocuklar da koşar, omzuna kucağına çıkarlardı. O da onları öper ve ödüllendirirdi.”(İbn Hacer, Fethu’l-Bari, 6/168)

Hasan ve Hüseyin ile Şaka
حَدَّثَتْنَا عَائِشَةُ رَضِيَ اللَّـهُ عَنْهَا قَالَتْ: “رَأَىٰ رَسُولُ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم حَسَنًا وَحُسَيْنًا رَاكِبَيْنِ عَلَىٰ ظَهْرِهِ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ: “مَا جَمِيلٌ هَذِهِ الرَّحْلُ! فَقَالَ رَسُولُ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم: “وَلَكِنَّ هُمْ فَرَسُوهُ”
Bir gün, Peygamber Efendimiz, torunları Hasan ve Hüseyin’e sırtına binmelerini söylemişti. Bu manzarayı gören sahabi, ‘Oh! Ne güzel de bineğiniz var!’ deyince, Efendimiz, ‘Ama onlar da ne süvariler!’ buyurdu.(İbn Sa’d, Tabaqat, 2/95)

Yaşlı Kadın ve Cennet Şakası
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّـهُ عَنْهَا قَالَتْ: “جَاءَتْ إِلَيْهِ امْرَأَةٌ مِنَ الْأَنْصَارِ فَقَالَتْ: “يَا رَسُولَ اللَّـهِ، ادْعُ اللَّـهَ أَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةَ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم: “إِنَّ النِّسَاءَ الْكِبَارَ لَا يَدْخُلْنَ الْجَنَّةَ” فَفَارَتْ وَجَاءَتْ إِلَيْهِ فَقَالَ: “إِنَّنِي لَمْ أَقُلْ فِي الْمَعْنَىٰ: “إِنَّ اللَّـه قَالَ: “اِنَّٓا اَنْشَأْنَاهُنَّ اِنْشَٓاءًۙ
Aişe annemiz anlatır: “Ensarlı yaşlı bir kadın geldi ve ey Allah’ın Rasulü, dua edin de ben de cennete girebileyim, dedi. Rasulüllah da: ‘Yaşlı kadınlar cennete girmez’ buyurdular. Kadıncağız ağlayarak döndü. Efendimiz de: ‘Yetişin ve deyin ki yaşlı kadın cennete yaşlı olarak girmez. Allah’ın şu ayetini bilmiyor musunuz: “Biz cennete girecek kadınları yeniden yaratacağız. (Terü taze, bekâr ve zinde yaşlarında olacaklar” (Vakıa,37)’ buyurdular.”(Tirmizî, Cennet, 2)

Şaka ve Eğitici İletişim

Peygamber Efendimiz’in şakaları, sadece güldürmekle kalmaz, aynı zamanda insanlara önemli dersler verir. O, şakalarıyla insanları rahatlatır, kalplerini kazanır ve içten içe onları eğitir. Bu şakalar, Efendimizin yüksek ahlâkını ve insanlara olan derin sevgisini gösterir. Peygamber Efendimiz, her zaman insanlara karşı nazik, sevecen ve güler yüzlü olmayı teşvik etmiş, onlara neşeli bir hayat sürmeyi öğretmiştir. Onun şakaları, İslam’ın sevgi, hoşgörü ve birliktelik temellerini güçlendiren bir araçtır.

Şakalarının arkasındaki asıl amaç, yalnızca eğlendirmek değil, aynı zamanda insanların kalplerine İslam’ın hoşgörülü ve sevecen yüzünü aşılamaktır. Bu şakalar, aynı zamanda dinin emirlerini, çocuklara, gençlere ve yaşlılara öğretirken, onların içindeki doğal neşeyi de ortaya çıkarır.

Dipnotlar:
[i] İbn Hacer, Fethu’l-Bari, 6/168.
[ii] Tirmizî, Cennet, 2.
[iii] Tirmizî, Cihâd, 33.