Namık, anaokulunda başladı okumaya. Önce harfleri, kelimeleri sonra cümleleri kitapları okudu. İlk başta Cin Ali sonra masal, hikâye, roman…

Okumalıydı çünkü başta Kur’an emrediyordu. Öğretmenleri, annesi, babası herkes ‘oku, okumak faydalıdır, oku da adam ol’ diyordu.

Okuyacak o kadar çok şey vardı ki; hayat, hadiseler, insanlar, kendisi, kâinat ve kitaplar. Yaşarken okudu, okurken yaşadı Namık. Okumak zor gelmedi çünkü anne babası da okurdu. Okumaktan haz duydu, öğrendikçe mutlu oldu.

Okumak önemlidir. Okumak, okuyabilmek bir nimettir. İnsanlığın kemâlâtı için öğrenmek,hayatın vazgeçilmezi, olmazsa olmazıdır. Okumak ve marifet arayışında olmak,ruhun en önemli gıdalarındandır. İlmî ve beşeri terakki, hayatı ve kâinatı anlama ancak okumak, öğrenmekle mümkündür. Mazimizden, tarihimizden, millî kültürümüzden, asırların ilmi birikiminden uzaklaştırmamak yabancı hâle gelmemek için önemlidir okumak.

Yaşanılan problemlerin çoğunun bilgisizlikten kaynaklandığı düşünüldüğünde, okumayı seven nesillerin yetiştirilmesinin ehemmiyeti daha iyi anlaşılır. Düşünen, üreten, geliştiren bir toplum için okumak önemlidir, çünkü düşünmenin ilk esası okumaktır.Sadece başkalarının düşüncelerini nakletmemek; yeni, farklı düşünceler ortaya koyabilmek, kendi düşünce yapısını kurmak için önemlidir okumak.

Ayrıca, okumak; yapılan işleri Rabbimize teslim etme, ancak O’nun izni ve verdiği imkânlarla yapıldığını tasdik etme yolculuğunun ilk adımdır. İnsan okumalı, anlamalı, kabullenmeli, tatbik etmeli ve O’na teslim etmelidir.

Okumalı fakat hangi kitapları okumalı. Okunacak kitabı belirlemek önemlidir. Doğru kitap, hem arkadaş hem dost hem de öğretmen olabilir. Cemil Meriç’in dediği gibi kitap, “Meçhule açılan bir kapı, okumak ise içimizdeki meçhul âlemin kapılarını açan bir anahtar”dır. Fakat doğru kapı ve anahtar seçimi yani neyi nasıl okuyacağımız önemlidir. Kitap rastgele seçilmemeli, abur cubur okuma yapılmamalıdır. Öncelikle ilmî, dini, ahlaki, kültürel değerlerimizin temelini atacak kitaplar okunmalıdır. İnancımız ve ondan kaynaklanan vefa, fedakârlık, hoşgörü ve adalet gibi bizi biz yapan kültürümüzle ilgili kitaplar okunmalıdır. Temel çok önemlidir, iyi atılmazsa okuduğumuz farklı kitaplar düşünce kaymalarına sebep olabilir.

Bu meseleye misal olarak; bir kazazede de ilk bakılanın kalp ve beyni olduğu, bunlarda problem bulunduğunda diğer taraflarla ilgilenmenin ötelenmesi verilebilir. Yani belirlediğimiz temel, esas kitaplara öncelik verilmeli, bunlar iyice anlaşıldıktan ve kabullenildikten sonra diğer eserler okunmalıdır.

Namık Bey çok okudu, bilgi sahibi oldu. Meclislerde konuşur, sözü dinlenir oldu. Her konuda bir şeyler söyler, ağzı açık izlenir oldu. Hoşuna gitti, daha çok konuştu. O artık farklı biriydi. Bir mevzu oldu mu artık o konuşmalı başkaları dinlemeliydi. O çok bilirdi hükmü o vermeliydi.

Bir gün “Üstat” dediler,

-Neden yazmıyorsun? Sen de yaz, yazanlar senden daha mı çok biliyor?

Hoşuna gitti Namık’ın. O zamana kadar hiç aklına gelmemişti, düşündü.

-Yazmak mı? Yazar olmak, yok canım yazarlık kim ben kim derken aklından ‘neden olmasın, en azından bir denemeliyim’ fikri geçti. Yazdı. Oluyordu, beğenildi. Beğenilmeyi beğendi. Beğenilen şeyler yazdı. Önce makaleler sonra kitap… Artık bir yazardı.
Yazmak önemlidir. Yüce beyanda ‘kalemle yazmayı öğretti’ buyrularak (1) okumak kadar yazmanın da önemine vurgu yapılmaktadır. Yazmanın yolu, okumaktan geçmektedir. Evet, okumalı sonra da yazmalı hatta çok yazmalıdır. Bazılarını yazdıktan sonra yırtıp atsa da yazmalı. Kabiliyeti olmadığını düşünen de yazmalıdır çünkü istidadı olup olmadığı ancak öyle anlaşılır. Yazmalı fakat tashihe eleştiriye açık olmalıdır.

Almanya vize başvuru Amaçları

Yazarken dikkat edilecek hususiyetlerin en önemlisi; yazmaktan maksattır. Okurken de yazarken de gaye; Allah namına okuma, Allah namına yazmadır. Yazma; okuduğu başta Kur’an olmak üzere kitaplardaki ve kâinattaki harikulade cari kanunları, muhteşem yaratılış hadiselerini ve mevcudatı başkalarına da duyurma ve gösterme adına olmalıdır.

Yazar yani kalem önemlidir; o kadar nemlidir ki ismi bir sureye verilir. Kiminin elinde küfür kiminde iman olur. Hem silah olur hem barış. Bazen ümit bazen ye’stir kalem. Evet, yazar önemlidir. Okuyacağımız kitabın yazarının tanınması gereklidir. Yazar hangi konuda yazarsa yazsın, mutlaka kendi iç dünyasını, ahlaki ve kültürel müktesebatını, inancını, kanaatini, duygu ve düşüncesini ister istemez satır aralarına yerleştirir. Bundan dolayı kitap ve yazar seçmek çok önemlidir. Tanımadığımız yazarların rastgele kitapları okunmamalıdır.

Edipler, yazarlar edepli olmalıdır. Edepten kasıt insanları hayra, doğruya yönlendirerek, bahsedilen maksatla ve doğru kelimelerle yazmaktır. Yazarken kullanılan kelimeler çok önemlidir. Dilimize sokulmak istenen nesepsiz, uydurukça kelimelerle dolu kitaplar anlamaya, kitap sevgisine ve okuma aşkına indirilen birer darbedir.

Karar veremiyordu Namık. Okumak mı, yazmak mı daha önemliydi. Çok okumuştu, okumaktan hoşlanmış hoşlanacağı şeyleri okumuştu. Yazmıştı, alkışlandıkça da sevilen şeyler yazmıştı. Fakat geriye dönüp baktığında ne kendi hayatında ne de okurlarının yaşantısında bir değişiklik vardı. O zaman kararını verdi…

Okumak da yazmak da güzeldi fakat yaşamak önemliydi. Okuduğunu, yazdığını yaşamak…

Bu mevzuda ‘Kimin ilmi artar da zühdü artmazsa, onun sadece Allah’tan uzaklaşması artmış demektir.2’ hadis-i şerifi gayet açıktır. Okuduğumuz, öğrendiğimiz şeyler Rabbimize yaklaştırmalıdır. Yaklaştırmıyorsa o ancak; uzaklaşılacak, ondan ‘Allah’a (c.c) sığınılacak bir bilgidir3’ buyurulmaktadır.Çünkü insan öğrendikçe O’nun büyüklüğünü, isim ve sıfatlarını daha iyi kavrar.

Başka bir ayeti kerimedede ‘ancak âlimler hakkıyla Allah’tan korkar4’ buyrulması aynı şeye işaret etmektedir. Allah’ı bilmek ve O’na kul olmak yaratılışın gayesi olduğuna göre; kulluk bir taraftan okuma, anlama,kabul etme, yaşama ve hayata mal etmektir.

Yunus’un dediği gibi; okuyup yazmaktan çok niçin okuyupyazdığını bilmek önemlidir.

İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir,
Sen kendini bilmezsen,
Ya nice okumaktır.

DİPNOTLAR
1.Oku, O Ekrem olan Rabbinin adıyla oku ki, kalemle yazmayı öğretti. (Alâk, 3-4).
2.El-Gazali, İhyâuulûmi’d-dîn 1/59; el-Aclûnî, Keşfü’l-hafâ 2/304
3.Allah’tan faydalı ilim isteyin,(dünya ve ahiret namına sahibine) fayda vermeyecek bilgiden Allah’a sığının (İbn-iMace, Dua-3)
4.İnsanlardan, hayvanlardan ve davarlardan yine böyle türlü renklerde olanlar vardır. Kulları içinde ancak âlimler, Allah’ı gerektiği tarzda tazim ederler. Muhakkak ki Allah, aziz ve gafurdur (mutlak galiptir, çok affedicidir). (Fâtır, 28)