Müslümanlar olarak çok zor günlerden geçiyoruz. Yol kenarında ölmüş bir kedi, tavuk vb kadar Müslüman’ın kıymetinin olmadığı günler. İmanın avuçta kor olduğu günler. Hak söz söylemenin mangal değil bir manga kadar yürek istediği günler. İnsanın tahammülde zorlandığı günler.

Her şeyden önce mülk O’nun, dilediğini hiç güldürmez, dilediğini hiç ağlatmaz. Dilediğini aziz, dilediğini zelil kılar. Kadere iman eden kederden emin olur. Hayır, Allah’ın seçtiğindedir. Kader hükmünü icra edince ne atomun gücü ne de ışığın hızı kalır. Müslüman’ın bunu söylemesi imanının, Yelkenine güvenmiyorsan deryada dolaşma,Elindeki metreyle kilometreleri ölçmeye kalkışma demesi de aciz bir kul olmasının gereğidir. Bununla beraber insanın imtihan olmasının çok hikmetleri vardır.

Kabiliyetlerinin inkişafı için imtihan olur insan. Madenler işlenmeden değeri düşüktür. İnsanlar madenler gibidir. İbrahim (as), hanımı Hacer’i, semasında vahşi kuşların uçuştuğu, arzında canavarların koşuştuğu, güneşinin başını, kumunun ayağını kavurduğu ıssız vadiye kundaktaki yavruyla bırakmakla, ateşe atılmakla, yıllarca hasretini çektiği evladını bıçak altına yatırmakla imtihan oldu. Ondaki tevekkül, teslim, tefviz cevheri inciler gibi ortaya çıktı. Yusuf (as) güzelliği ve Zeliha’yla imtihan oldu. Ondaki iffet ve ismet cevheri parıl parıl bir pırlanta gibi ortaya çıktı.

İyi ile kötünün, elmas ile kömürün ortaya çıkması, Ebu Bekir’i sıddık ile Ebu Cehil-i lainin farkının anlaşılması, hakiki mümin ile münafığın belli olması için imtihan olur insan.

Allah (cc) bize bizim ne olduğumuzu, ne kadar dayanıklı olduğumuzu, kaç ayar olduğumuzu göstermek için imtihan eder. “Böylece onların bazılarını bazılarıyla imtihan ettik ki; ‘Allah’ın aramızdan kendilerine lütufta bulunduğu kimseler bunlar mı?’ desinler” Enam/53

Günahlarının affı için imtihan olur insan. Ayrıca bela ve musibet için, ille de önceden günah işlenmiş olması şart değildir. Her başa gelen şeyin arkasında hemen bir günah aramak doğru değildir. İbadetler müspet ve menfî diye ikiye ayrılır. Müspet ibadetler namaz, oruç vs.. menfiler ise bela ve musibetlerdir.

Gerçek dost, talebe, arkadaş vb ortaya çıkması için imtihan olur insan. Osmanlı, Hacı Bayram Veli’nin müritlerini askeriyeden muaf tutar. Sayı çok yükseldiğinde durum Hazrete bildirilince benim bir buçuk müridim var der. Benim müridim olan herkes falan yere toplansın diye ilan eder. Herkes toplanır. Hazret, ben bu gün müritlerimden bir kısmını kurban edeceğim. Şimdi sırayla sizleri çağıracağım der. Önceden hazırladığı çadırında bağlı olan koçu keser. Çadırdan akan kanı gören herkes kaçar gider. Sadece bir erkekle bir kadın kalır.

”Bir şey ya bizzat güzeldir, ya neticesi itibariyle güzeldir. Hakikatinin esprisini anlaya bilmek, Kur’anın ifadesiyle, teakkul, tefekkuh, tefekkürle te’vilat-ı ehadisi kavrayabilmek için imtihan olur insan. Teakkul, aklı kullanma; tefekkür, bilme, bildiğini bilme ve bir de bilgiyi kullanma; tefekkuh da işin özünü kavrama, illet-malûl, sebep-netice arasındaki münasebeti görme demektir. Bunların en üst seviyesi de te’vîlat-ı ehâdîstir. Te’vîl-i ehâdîs, sadece rüya yorumu demek değildir. Hayatının tümünü şuurlu yaşayan, her hadiseye sebep-netice çerçevesinde bakabilen, her şeyden bir manâ çıkarmasını bilen ilhama açık, basiret ve firasetli bir bakış açısıdır. Günübirlikçi düşünen, moda tabirle büyük resmi göremeyen, küllî düşünemeyen, küll-cüz’ yani bütün-parçayı beraber okuyamayan neticeyi de göremez.

Almanya vize başvuru Amaçları

Nimetlerin kıymetini bilmesi için imtihan olur insan. Şükür, sabır ve ibadet meyvelerini vermesi için. Sabır ve sadakat ancak imtihanlarla belli olur. Allah az verir sabredecek mi, çok verir azacak mı diye sınar insanı. Şan şöhret, makam mansıp hep imtihan içindir. İnsanın gerçek karakterinin ortaya çıkması için bu çok önemlidir. Gurur ve kibir kuru tahtada otururken değil tahta çıktığında belli oluyor.

Allah’ın (cc) katındaki derecesinin yükselmesi için imtihan olur insan. Yakınlık derecesine göre de imtihanın seviyesi artar. Özel insanlar önemli imtihanlara tabi tutulur. Hususi görevler özel imtihanlarla verilir. Efendimiz (as) şöyle buyurmuştur. “İnsanlardan en çok belaya müptela olanlar peygamberler, sonra büyüklükte onlara yakın olanlardır.” İmtihanların en ağırına da Efendimiz (sav) maruz kalmıştır. Sıkıntının her türlüsünü çekmiştir. Daha dünyaya gelmeden babasını, dört yaşında annesini, sekiz yaşında dedesini kaybetmiştir. Yirmi beş yaşında evleninceye kadar amcasının yanında kalmıştır. En sıkıntılı zamanında çok sevdiği hanımı Hadice validemizi, kaybetmiştir. Yedi tane çocuğundan altısını kendisi hayatta iken kaybetmiş evlat acısı yaşamıştır. Hakaretin her türlüsüne maruz kalmıştır. Hanımına iftira edilmiştir. Bir sözünde şöyle buyurmaktadır: “Öyle bir ay yaşadım ki ne şimdiye kadar kimse yaşadı nede benden sonra kimse yaşamayacaktır.” Savaşlarda kazandığı da oldu kaybettiği de. Develeri sürüyle, altını kantarla infak edecek derecede zenginliği de, karnına taş bağlayacak kadar fakirliği de gördü. Otuz erkek gücünde kuvveti hissettiği de, baş ağrısından başına sıkıca sarık sardığı da oldu. Hanımlarıyla boşanma durumuna gelecek kadar aile sıkıntısı yaşadı.

“Her şey zıddıyla bilinir”. Meselâ, karanlık olmazsa ışık, soğuk olmazsa sıcak zevksiz kalır. Acı olmazsa tatlı, açlık olmazsa yemek lezzetsiz olur. İlletsiz âfiyetin, marazsız sıhhatin kıymeti bilinmez. Hayat, imtihanlarla sıradanlıktan kurtulur ve renklilik kazanır.

Bilemiyoruz ki! Belki de Allah seni inleyip ağlarken daha çok seviyordur. Kardeşlik ve dayanışmayı artırarak, daha çok tebliğ ve irşad vazifesinde bulunarak, Allah dostlarının ve gerçek kahramanların tarihçe-i hayatlarını okuyarak zor günler daha kolay geçirilebilir. Allah’ın gülü dikenli yarattığından şikayet edeceğimize, dikenler arasında gül yarattığına şükredelim.

Efendimiz (s.a.v.) bir bela veya musibete maruz kaldığında hemen abdest alır ve namaza dururmuş. Kur’an da “Sabır ve namazla Allah (c.c.)’tan yardım isteyin” buyuruyor. Öyleyse zor zamanlarda namaza daha çok dikkat etmek lazımdır.