NARSİST VE BENCİL RUHLARIN AHVALI

0

BEĞENDİM

0

Neden ruh diyoruz? Çünkü beden, et ve kemikten ibaret, hayvandan farkı olmayan bir iskelettir. Bu iskelete hayat veren, onu canlı tutan candır, yani ruhtur. Ruhların bir kısmı şuursuz oldukları için onlara hayvan diyoruz; şuurlu ruhlara ise insan diyoruz. İnsanı Allah muhatap kabul ettiği için bu ruhlara sorumluluklar yüklemiş, onlara akıl ve nefis vermiştir. Bu ikisi daima savaş halindedir ve insanı canlı tutarlar. Kazananlar, melek misali ruha sahip olanlardır; kaybedenler ise şeytanvari, narsist ve bencil ruhlardır.

Konumuz bencil ruhlardır. Bu ruha sahip olanlar, vermeyi sevmedikleri gibi almayı da sevmezler. Bir şey aldığınızda, bunun karşılığında dostluklar oluşur. Dostlukların gelişme taşları da karşılıklı fedakarlık yapmakla döşenir. Bunu ancak beklentisiz ruha sahip, insan ruhuna yücelmiş kişiler yapabilir.

Dostluk, maddi ya da manevi bir beklenti olmadan, karşılıklı fedakarlıklar üzerine kurulur. Gerçek dostluklar, bu anlayışla büyür ve güçlenir. Beklentisiz bir ruh, insanlık mertebesine ulaşmış, bencillikten arınmış bir ruhtur. Bu ruh, almak yerine vermeyi tercih eder ve bu şekilde gerçek mutluluğu bulur.

İyi insan portresi, bu tip insanlardan oluşur. Yaşatma adına yaşayan ruhlar, insanlık mertebesini kazanmış, hayvanlık mertebesini geride bırakmış ruhlardır. Gözü almakta değil, daima “ne verebilirim de mutlu olurum” sorusuyla mutluluğu arar. Bu arayış, onları iyi insan yapar ve topluma örnek bireyler olarak kazandırır. Veren el alan elden daima üstündür. Veren ruhlar daima bu ṣuurla yaṣarlar, ölürler ve böyle haṣrolurlar. Cömertlik cennette bir daldır. (Hadis şerif) o dal veren eller için elini cennetten mizan meydanîna uzatıp cömertleri alıp cennete götürür.

1.06.2024

Helsinki

M.A. Koyuncu