Müslümanların Orucu İle Ehli Kitabın Orucu Arasındaki Fark…

0

BEĞENDİM

0

Sahur Yemeğinin Dindeki Önemi

Sahur Yemeğinin Tanımı ve Hz. Peygamber’in Uygulaması

Sahur yemeği, oruç tutacak kişilerin imsak vaktinden önce gece yedikleri yemektir. Bu uygulama, İslam dininde oruç ibadetinin önemli bir parçasıdır. Hz. Peygamber (s.a.s.), sahura kalkmış ve bunu ümmetine de tavsiye etmiştir. Buhârî ve Müslim gibi temel hadis kaynaklarında sahurla ilgili pek çok rivayet bulunmaktadır. Örneğin, Buhârî’nin “Savm” bölümünde (1921, 1923) ve Müslim’in “Sıyâm” bölümünde (1095-1097) sahurun önemi vurgulanmıştır.

Sahurun Bereketi ve Manevi Boyutu

Resûl-i Ekrem (s.a.s.), sahur yemeğinde “bereket” olduğunu ifade etmiştir (Buhârî, Savm, 20 [1923]; Müslim, Sıyâm, 45 [1095]). Sahur, Müslümanların orucu ile Ehl-i kitabın orucu arasındaki en önemli farklardan biri olarak kabul edilmiştir (Müslim, Sıyâm, 46 [1096]). Bu bereket, hem maddî hem de manevî anlamda anlaşılabilir. Maddî açıdan, sahur yemeği oruç tutan kişiye gün boyu enerji sağlar. Manevî açıdan ise, sahur vakti seher vaktine denk geldiği için bu vakitte yapılan dualar ve istiğfarlar büyük önem taşır. Kur’an-ı Kerim’de de seher vakitlerinde istiğfar edenler övülmüştür (ez-Zâriyât, 51/18).

Ehl-i Kitabın Orucu:
Yahudilik ve Hristiyanlık gibi semavi dinlerde de oruç ibadeti vardır. Ancak bu dinlerde oruç tutarken sahur yemeği gibi bir uygulama bulunmaz. Özellikle Yahudilerin oruçlarında, gün batımından ertesi gün gün batımına kadar hiçbir şey yiyip içmemek gibi katı kurallar vardır. Benzer şekilde, bazı Hristiyan mezheplerinde de oruç, belirli yiyeceklerden tamamen uzak durma şeklinde tutulur. Hz. Peygamber (s.a.s.), sahurun Müslümanlar için bir ayırt edici özellik olduğunu belirterek, bu uygulamanın önemine dikkat çekmiştir. Müslim’de geçen hadiste, “Bizim orucumuzla Ehl-i kitabın orucu arasındaki fark, sahur yemeğidir” (Müslim, Sıyâm, 46 [1096]) denilmiştir. 

Sahurun Hükmü ve Fakihlerin Görüşleri

Hz. Peygamber’in sahurla ilgili söz ve uygulamalarından hareketle fakihler, sahura kalkmanın ve sahuru geciktirmenin sünnet olduğunu belirtmişlerdir. Örneğin, Hanefi fakihi Kâsânî, “Bedâî’u’s-Sanâî” adlı eserinde sahurun sünnet olduğunu ve oruca dayanma gücü verdiğini ifade etmiştir (Kâsânî, Bedâî’, 2/105). Sahur, oruç tutan kişinin hem bedenen hem de ruhen oruca hazırlanmasını sağlar.

Sahurun Maddî ve Manevî Faydaları

Âlimler, sahurun oruca dayanma gücü verdiğini ve maddî-manevî bereketlere vesile olduğunu bildirmişlerdir. Sahura kalkmak, kişinin seher vaktini uyanık geçirmesine ve bu vakitte dua edip istiğfar etmesine imkân tanır. Bu durum, kişinin manevî olarak cennet ehlinin özelliklerine sahip olmasına yardımcı olur. Ayrıca, sahur yemeği ile başlanan oruç, daha canlı ve şevkli bir şekilde tutulur. Bu nedenle, sahur ihmal edilmemesi gereken bir sünnettir.

Sahurun Toplumsal ve Sosyal Boyutu

Sahur yemeği, aynı zamanda aile bireyleri arasında birlik ve beraberliği pekiştiren bir ibadettir. Aile fertleri sahur vaktinde bir araya gelerek hem yemek yerler hem de manevî bir atmosferde bulunurlar. Bu durum, özellikle Ramazan ayında toplumsal dayanışmayı artırır ve manevî bir bilinç oluşturur.

Sahurun İhmal Edilmemesi Gereken Bir Sünnet Oluşu

Sahur, Hz. Peygamber’in (s.a.s.) sünneti olmasının yanı sıra, oruç tutan kişiye maddî ve manevî pek çok fayda sağlar. Bu nedenle, sahura kalkmak ve sahur yemeğini geciktirmek, oruç ibadetinin daha verimli ve bereketli geçmesine katkıda bulunur. Sahur, sadece bir yemek vakti değil, aynı zamanda manevî bir hazırlık ve ibadet vaktidir.

Sahur yemeği, İslam dininde oruç ibadetinin önemli bir parçasıdır. Hz. Peygamber’in (s.a.s.) sahurla ilgili tavsiyeleri ve uygulamaları, bu ibadetin hem maddî hem de manevî boyutunu ortaya koymaktadır. Sahur, oruç tutan kişiye gün boyu enerji sağlamasının yanı sıra, seher vaktinde yapılan dualar ve istiğfarlarla manevî bir hazırlık süreci olarak da değerlendirilmelidir. Bu nedenle, sahur ihmal edilmemesi gereken bir sünnettir ve oruç ibadetinin bereketini artıran önemli bir unsurdur.

“Fasting in Christianity” in English refers to the practice of abstaining from food or certain types of food for a period of time, often for spiritual reasons. Fasting is observed by various Christian denominations and is typically associated with periods of repentance, prayer, and preparation for significant religious events, such as Lent, which precedes Easter. The specifics of fasting practices can vary widely among different Christian traditions.

Kaynak:

• Din İşleri Yüksek Kurulu