Miracım Ol Efendim!

“Ve bu ağır yük hastalıklı kalb ve hacaletli yüzümle kabre yakınlaşıyorum.”

Bilmem ki hangi basamakta, yıkık-dökük ömrümün hangi sayfasında söylenir bu sözler. Ağır yükle yürüdüğüm bu yolda sağa sola inhiraf eder oldum. Su-i ihtiyarımla ömrümü ve ömrüme dair ne varsa hoyratça sarfettim. Bİr şua dilendiğim günlerden uzak düştüm.

Rahmani hazineden ruhuma binler pencere açılırken, nefesime sebep olsa da, sıkıca kapadım pencereleri.
Kalbime onca hatırat yükleyen mukabilini de vermişken; verdiği ile yetinmeden ‘daha yok mu’ diyerek âsilik ettim.

Şu kısacık hayatta Uzun soluklu gafletlere yâr oldum.

Sermaye bildiğim ömrümü çorak toprağa döktüm. Baksan ekin verecek neşv-ü nemâ bulacak tohumlar var idi. Ziyadan, havadan, gıdadan mahrum edercesine yemişine takıldım. Gölgelere aldandım. Menbadan nemalanmak yerine çere çöpe bulaşmış siluetler de aradım gıdayı.

Bunca teçhizat takılmış bedenim, en güzel isimlere ayine olsun diye sayısız latifelerle dizayn edilmiş ruhum, ince ince mizancıklarla süslenmiş kalbim, maksadını aşar hakikati görmez oldu. Ben ki gaflet uykusuna pek derin daldım.

Sen ile arasında bir adımlık mesafesi olan Sıddık dostun Eb-u Bekir’e, Haşmeti ile düşman kalbine korku salan Ömer’e, hilm ile gözler yaşartan edep timsali Osman’a, ilmin yüksek bir zeka ile bir olduğu Ali’ye… Ve dizinin dibinde oturup edebin ile edeplenen O ruhu yücelere yakîn olmaktan pek uzak düştüm.

Vefa, sadakat, ihlas ve teslimiyetle; getirdiğin her emanete bütün varlığı ile sahip çıkan güzide ruhlara aşina olmak muradım iken, tenperverlik döşeğinde uykuya daldım.

Sen bir mecliste Sıddık dostunla o mukaddes dert ile dertlenip, gözyaşlarının sel olduğu anda, yanına gelen o ulvi ruh sahibi sadakat timsali dostun, incilerine kendi gözyaşlarını katık ettiğinde, bize de ders veriyordu. Yazık ki; dostuna dost olmaktan ağyar oldum.

Almanya vize başvuru Amaçları

Bir namazın ortasında o iştiyakla beklediğin vahiy geldiğinde, yönünü kabeye çevirdiğin o gün, gözü gözünü gören, yüzü yüzüne bakan, dostlar meclisinin nur yüzlüleri, tereddüt etmeden çevirirler yönlerini, kalplerini kalbinden ayırmadan. Ben ki, halimi halinden gayrı tuttum.

Kainat mescid, Mekkke mihrap, Medine minber, Sen ise en önde ümmete İmam olduğunda var olma sebebin için niyazlarına, ümmetin amin sesleri şehadet etti. Sen ümmet için istedin. Gölgeler ile tatmin olmayacak ruhuma, saadet saraylarından bahçeler söyledin. Güzelliğe doymayan gönlüme En Güzelin cemalini müjdeledin. Ben ise, bir oyun salonuna perestiş ettim.

Anlık heva ve heveslerime ömrümü verdim. Yüzümün yüzüne bakacak hali yok Efendim.

Sen ki, en ziyade zulmedenlere dahi merhamet ettin. Aminlerine ağlayan kalbin hazin iniltileri içinde onların isimleri de dahil oldu. Ben ise nefsime zulmettim.

Kapına geldim…

Şimdi her basamakta soluksuz düştüğüm ömür merdivenimde,

Miracım ol Efendim…