Kudüs…

Müslümanlar için üçüncü mukaddes belde.
Ve Kudüs…
İçinde saklı, tarihin derin ve engin manaları…

Adeta yaşayanları da kendisi gibi,tarihin asırları öncesi kokuyor.
Tarih kokan sokaklarında,tarihe şimdiden karışmış insanlar…Hassaten çocuklar.
Umut var çocukların gözlerinde.Ebeveynleri ne kadar geçmişe,maziye bakıyorsa,çocuklar o kadar geleceğe bakıyor.
Ve boynu bükük Kudüs’ün.
Ama asil.
Ve mahzun Kudüs.
Ama alnı açık.
Ve Kudüs acılı,muzdarip.

Ama dikkatle bakınca heybetli.
Öyle bir heybet ki,Davut’ların,İbrahim’lerin,İsmail’lerin,Yakup’ların,Yu-suf’ların,Meryem’lerin,İshak’ların,Musa’ların ve İsa’ların ve şüphesiz Muhammed Mustafa’ların (aleyhimüsselam) izleri ile dolu.Bu heybetli ve ilahi dokunuşların heybetiyle ürperiyor toprağına ayak basanlar,Kudüs’ün.
Kudüs…
Göklerin kapısının ev sahibi.
Mi’rac’dan ilahi nefhalar sudur ediyor hala gönüllere…
Onun için coşkun gönüller,kalpler Kudüs’te.

Müslüman,Kudüs’te işgalci siyonizmin bütün sembollerini görse de,bu heybet ve asaletten “yok hükmünde” kabul ediyor onları.
Ve “durun” diyor o hıyanet edenlere:”Durun! Bu cadde çıkmaz sokak!”
Ve biliyor,yakın zamanda yeniden bir “Selahaddin’in geleceğini.
Ve bekliyor,bildiğinin gelmesini.

Belki boynu bükük,gözü yaşlı ve mahzun bakışlarla.Ama her zaman asil ve başı göğe değen heybetle durarak.
Kudüs’e Kasım 2011’in sonunda vardığımda yağmur kokuyordu.Çünkü semadan inen yağmur taneleri toprağını öpüyordu mukaddes beldenin.
Kudüs rahmet kokuyordu gecenin esrarı içinde.
Kudüs’te ruhlar Peygamberleri(aleyhimüsselam) gördü.Onların mualla ruhlarından feyiz aldı.
Ve ruhlar semaya yöneldi.
Hele ki Kubbe-t us Sahra’ya varınca okunan Mi’rac bahisleriyle kalpleri müminlerin mi’raca durdu.Namazlar Mi’rac’dan gelen emirle kılındı.

Rükular başkaydı o altın kubbenin altında,kıyamlar başka,secdeler bambaşka.
Ahirzaman Peygamberi(aleyhissalatuvesselam) Hatem-ul Enbiya’nın semaya uruc ettiği noktaydı çünkü orası.
Sema ve arzın son peygamberi sözleşmesini temsil ediyordu bu kapı;göğe açılan kapı.
Bekliyor işte bu manalarla Kudüs, müslümanı…
Tıpkı tekrar beklediği gibi Selahaddin’ini!..