KEŞKE
Hz. Adem (as)’ın evlatlarına mirası olan keşke çok derin anlamlar ihtiva eden bir kelimedir. Bazen bağrına saplanan bir sancı, bazen boğazına düğümlenen bir nefes, bazen derinden bir hıçkırık, bazen yürekten bir âah, bazen gözden dökülen yaş, bazen de yüzde allık, alında boncuk boncuk terdir.
Bazen o anları hiç yaşamasaydım denilen hayatın utancıdır.
Bazen yollar çatallaştığında kendi tercihinin isabetli olup olmadığının endişesidir keşke. Ölüm döşeğindeki ağlayan Amr ibn As’ a başında bekleyen dostu; ‘ölümden mi korkuyorsun’ diye sorunca Mısır’ın fatihi şöyle cevap verir: “Hayatımda üç dönem var. Her fırsatta Resullah’ın karşısına çıkıp cefada bulunduğum şirk dönemi. Bu dönemde ölmediğime şükrediyorum. Sonra Allah iman nasip etti. Resulullah’la en saadetli günleri yaşadım. Keşke o günlerde ölmüş olsaydım. Beni endişeye sevk eden dönem Allah rasulünün vefatından sonra ne kadar doğru olduğundan emin olamadığım değişik kararlar verip icraatlarda bulundum”
Bazen kaçırılan fırsatların, kadir kıymet bilmezliğin pişmanlığıdır keşke.
Bazen umduğunu bulamamanın hayal kırıklığı bazen de aç gözlülüğün, doyma bilmezliğin isyan homurtusudur keşke.
Bazen başa gelenler karşısında iman zayıflığının ve kadere rıza gösterememenin feryadıdır keşke. Bu durumda Efendimiz (sav) şu tavsiyede bulunmaktadır: “Başına bir iş gelirse keşke şöyle yapsaydım o zaman şöyle olurdu deme. Allah’ın takdiriymiş de. Keşke şöyle yapsaydım sözü şeytanın vesvesesine yol açar.”
Bazen günahtan tevbeye, kaybedilenlerin telafisine vesile olduğu muhasebedir keşke.
Bazen de mesuliyetin ağırlığı altında “Keşke kesilen doğranan bir kütük olsaydım. Keşke anam beni doğurmasaydı. Keşke daldan dala konan bir kuş olsaydım” şeklinde bir inlemedir keşke.
Bazen de içinde bulunduğun cemiyetin, kendi kavminin sorumsuzluğu, azgınlığı, taşkınlığı ve laubaliliği karşında “Keşke kavmim bilseydi” niyazıdır.
Bazen isyanın nedametidir. “Ateşte o yana bu yana çevrildiklerinde; âah keşke Allah’a, peygambere itaat etseydik”
Bazen de aklını çalıştırmayıp körü körüne zulum, sefalet, rezalet gibi karanlıklara sürüklenenlerin iç yangınıdır. “Keşke gerçeği işiten, aklını çalıştıran kimseler olsaydık bu alevli ateşe girenlerden olmazdık.”
Bazen de rahmet yüklü bir ikazdır keşke. “Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihat etmekten hoşlanmayıp bu sıcakta sefere çıkmayın dediler. De ki cehennem ateşi çok daha sıcaktır ona nasıl dayanacaksınız? Keşke bilip anlasalardı.
Keşkenin en ıstıraplısı yolun sonuna gelindiğinde akibetin belli olduğunda geri dönüşünde mümkün olmadığında söylenilendir. Ayeti kerimelerde odurumdaki insanın nedameti şöyle ifade edilmektedir. “O gün zalim, parmaklarını ısırıp keşke peygamberle beraber bir yol tutsaydım. Keşke falanı dost edinmeseydim. Keşke dostumu iyi seçseydim.”
Keşkenin en acısı kazanma kuşağında kaybeden, tam zirveye tırmandığında tepe taklak yuvarlanan, yılların birikimi hayır hasenatını heba eden, kaç kırk fincan kahve içtiği kırk yıllık dostlarının hatırını kıran ve hatırasını çiğneyen müsriflerin keşkesidir.
Bütün sırların açığa çıktığı hesap gününde daha kim bilir kimler nelerin hacaletiyle keşke keşke diyecek.

Almanya vize başvuru Amaçları