Hayatta her canlı bir kitaptır.Ayağımıza takılan küçük bir taşın bile bir hikayesi vardır.Kimi okuyarak,kimi dokuyarak ilmek ilmek ,kimi yazarak kimi de çilekeş..geçer gider bu hayattan.Geride bir kitap bırakır her geçen.Bir bakarsın cilt cilt,bir bakarsın özet geçmiş hayatı.Bazen iyi ki vardı dedirten,bazen de yazık etti kendine dediğimiz hayatlar…

Bir gün uzaklardan bir mektup almıştı.”Orada hayat nasıl?”diyordu arkadaşı.Öyle ya uzaktı burası,aylarca karın ve buzun kalkmadığı bir şehirdi.Okumak için gelmişti buraya.

Burada hayat mı?Buzların üzerinde ayağımız kaymadan yürümeye çalışıyoruz diye yazmıştı can dostuna hem gerçek hem de mecaz vardı cevabında.Kaygandı burası .Gerçekte kayarsa sakatlanabilir,mecazi kayarsa gayyalara yuvarlanabilir..Dikkatli olmalıydı.Hataya yer yoktu burada.Bedeli ağırdı,belki bir felaketti dönüşü olmayan.. O gün konu namazdan açılmıştı sınıfta namaz kılıp kılmadığını sormuşlardı arkadaşları”evet dedi inanan biri olarak en önemli vazifesiydi.”Siz kılmıyor musunuz?diye sordu.Çünkü onlar da inanıyorlardı.”Ooooooooo şimdi olmazdı.Yapacak çok işleri vardı.Hem daha okul bitmemiştiiii,iş bulacaklardıııı, sonra zaten çok meşgul olacaklardı,hiç zaman yoktu,”Emekli olalım bakalım o zaman kılarız”demişlerdi.Peki emekli olabilecekler miydi gerçekten.Daha doğmadan tutun yetmişine kadar yaşayacağı garanti değilken insanın ne kadar da rahat söyleyivermişlerdi.

Daha geçenlerde üniversitede doçent olan bir hocanın hikayesini dinlemişti.Çok idealist ve hırslı başlamış eğitim hayatına.Aynı arkadaşları gibi manevi hayatını ertelemiş kariyeri için.Çalıştıkça kazanmış,kazandıkça zevkine göre döşettiği mükemmel bir evi ve son model arabası olmuş hayat tam da onun istediği gibi gidiyormuş. Taaa ki kanser olduğunu öğrenene kadar tabi bu durum erken emekli olmasına sebep olmuş.Artık sona yaklaştığını anlamış ve şöyle dönüp yaşadığı hayatı gözden geçirmiş hayatta en önemsediği kariyeri olmuş.Bunun için evlenmeye,bir yuva kurmaya bile fırsatı olamamış.Şimdi ise hayatını harcadığı tüm varlığını bırakıp gidiyor olmanın verdiği ızdırap kasıp kavuruyormuş yüreğini..Giderken götüreceklerini düşünmüş..”Kocaman bir HİÇ”den başka bir şey kalmamış elinde.Halbuki yaşlanıp diğer ömrünü ibadetle geçireceğini hayal edermiş hep. Hesapları hiç de onun beklediği gibi olmamış”eeee sağlıklı dinç günlerinde yapabilecekken kaçtığın ibadetleri bu yaşta yapabilecek miydin acaba, yoksa mazeretlerin çoğaldığı için bu yaşta yapsam ne oluuur,yapmasam ne olur deyip vaz mı geçecektin? diye kendini sorgulasa da sona yaklaştığı için artık bu sorgulama da beyhudeymiş onun için.Şu kadarlık ömründe anladığı tek şey bir hiç için o kadar ömrünü zayi ettiği gerçeği olmuş.

Almanya vize başvuru Amaçları

İşte dedi Kübra ,içi manevi şeylerden boşaltılmış dolu dolu görünen hayatlar..Cehalet bu olsa gerek diye düşünmeden edemedi.Rabbim!bilmiyorlar,bilselerdi böyle konuşabilirler miydi..Hayır hayır,hayâ ederlerdi;Zira Efendimiz (sav)’in ihtiyacı çok muydu dizleri acıyana ayakları nasırlaşana kadar ibadet etmeye.Cennetle müjdelendiği halde,İstersen kal denildiği halde miraçta,O (sav) dönmeyi ve kul Olmayı tercih etmişti Altından dağlara sahip olabileceği yerde sadece Rabbinin Rızasını istemiş, farzlarla yetinmeyip nafilelerle süsleyip taçlandırmıştı kulluğunu.O(sav)böyle bir hayata sahipken bize ne oluyordu ki böyle;özümüzü unutup hayatın akışına kaptırdık kendimizi..düşünmeyi,anlamayı,ağlamayı bir kenara bıraktık…

Belki Kübra da yapmayacak,kaçacaktı kulluktan ama kan kustuğu halde namazını bırakmayan abisi vardı önünde.Daha dünyaya gözünü açmadan gerisin geriye giden bir kardeş vardı ardında ne yana baksa Onları görüyor,Efendimiz (sav) in kulluğunu düşünüyor,kulluktan kaçmak için bir mazeret bulamıyordu.İllaki kul olacaktı,Rabbe yönelecekti.Dünyalık isteklerinin peşinden koşturduğu gibi ubudiyet için de gayret edecekti… Söz verdi Allah’a(cc).”Vazgeçmeyeceğim, düşsem de sürçsem de daima Sana doğru yürüyeceğim.Karınca misali belki birgün giderken ezileceğim hedefe varamadan,hoyratça savrulacağım bir o yana bir bu yana başaklar gibi yine de yolundan dönmeyeceğim”