İSRA SURESİ BAKIŞI İLE ACELE NEDEN?

0

BEĞENDİM

0

Bazı insanlar vardır ki, yüreklerinde sabrın tomurcuğu açmadan önce, acının fırtınasına kapılırlar. İç dünyalarında kopan fırtınalar öyle şiddetlidir ki, akıl ve izan yerle yeksan olur, kalbin terazisi şaşar, iyilikle kötülük birbirine karışır. O an, insan kendine en büyük zararı yine kendisi verir. Zanneder ki ölüm kurtuluştur, zanneder ki taş yağarsa hakikat anlaşılır… Oysa en büyük felâket, taş değil; taşlaşmış kalptir.

Kur’an’ın وَكَانَ الْاِنْسَانُ عَجُولًا“insan çok acelecidir” (İsrâ 17/11) buyruğu, sanki insan tabiatının derinliklerine atılmış bir fenerdir. O acele, bazen bir inkârla çıkar ortaya; “Eğer bu kitap haksa, başımıza taş yağsın!” diyecek kadar gözü kör eden bir inatla… Bazen de sabrın yükünü taşıyamayan yorgun bir kalbin feryadıdır: “Allah canımı alsa da bu dertten kurtulsam…” İşte bu da bir nevi kendine yöneltilmiş bir bedduadır, içten içe kendi varlığına kıymaktır.

İnsanoğlu çoğu zaman neyin hayır neyin şer olduğunu bilemez. Çünkü onun nazarı dar, bilgisi eksiktir. Nice şey vardır ki, göz kamaştırır ama içi zehirle doludur; nice şey vardır ki acıtır ama sonunda bir şifa olur.

كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْۚ وَعَسٰٓى اَنْ تَكْرَهُوا شَيْـًٔا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْۚ وَعَسٰٓى اَنْ تُحِبُّوا شَيْـًٔا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْۜ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ وَاَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ۟ 

“Sizin hayır sandığınızda şer, şer sandığınızda hayır olabilir. Allah bilir, siz bilmezsiniz.” (Bakara 2/216) âyeti bu hakikatin gönül aynasında yansıyan en berrak biçimidir.

O yüzden insanın, aklını, kalbini, tecrübesini bir terazi gibi kullanması, hüküm vermekte acele etmemesi gerekir. Sabır, vakarla yoğrulan bir erdemdir; hemen olacak sanılanın içinde nice hatalar gizlidir. Kur’an, bu zaafımızı bir anne şefkatiyle yüzümüze vurur; hem uyarır, hem kucaklar: Gel der, en doğruya, ölçülüye, hikmetle doluya yönel…

Şairin diliyle söylersek:

Aceleyle atılan her adım,
Belki de bir uçurumun kıyısıdır.
Gönlünle sabret, aklınla seç,
Çünkü her dert, sabırla aşılır.

Ve unutma:
İnsanın düşmanı bazen dışarda değil, içindeki aceledir.