İnsana Saygı, Yaratan’a Saygıdır

0

BEĞENDİM

0

İnsana Saygı, Yaratan’a Saygıdır

İnsanı, insan olduğu için sevmek ve ona saygılı olmak; Yaratıcı’ya saygılı olmanın ifadesidir. Yoksa sadece kendi gibi düşünenleri sevmek, bir bencillik ve insanın kendi kendini putlaştırması olur. Hele ki, aynı düşünce çizgisinde olduğu hâlde bizim gibi düşünmeyenleri hor görmek, bir mürüvvetsizliktir.

Bu bakış açısı, ne insanca bir duruş ne de samimi bir inançtan doğan bir davranış olabilir. Gerçek saygı, insanı Yaratan’dan ötürü sevmeyi ve onun varoluşuna duyulan hürmeti gerektirir.

Aynı Yola Giden Farklı Yolculara Saygı

Madem ki bizler, farklı stratejilerle de olsa aynı yüksek gayeye ulaşmak için çabalıyoruz, bu yüce hedefin yolcularını neden karalayalım? Aynı istikamete yönelen insanların tercihlerine saygı göstermek, hedefin kutsiyetine duyulan saygının bir gereğidir.

Bir diğerinin yöntemine eleştirel bakılabilir; ama gayesi bizimle aynıysa, onun varlığını inkâr etmek saygısızlıktır. Aynı terminolojiyi kullanıp, aynı imanı taşıyorsak; birbirimizin yöntemlerine savaş açmak değil, anlayış geliştirmek zorundayız.

Düşünceye Saygı, Topluma Saygıdır

Her insanın elinde bir “doğru”nun parçası olabilir. Ama herkes kendi parçasını bütün zannedip diğerlerini inkâr ederse, yeni ve yapıcı sentezlere ulaşmak mümkün olmaz. Bu da hem düşünceye, hem topluma hem de geleceğe karşı bir vefasızlıktır.

İnsanları ikna edemedik diye tekfir etmek, suçlamak, hatta düşmanca tavır almak; ne inanca ne de insanlığa saygının gereğidir. Oysa fikir farklılıkları, ortak hedefe yürürken zenginlik doğurur.

Vesileyi Hedefe Karıştırmamak

Toplum, bazen vesileyi kutsayıp hedefi unutur. Bir çiçeğe takılıp baharı kaçırmak gibi… Hâlbuki amaç, ortak bir iyilik haline varmaksa; aracı fetişleştirmek, insanın yolunu şaşırtır. İnsan, sadece çiçeğe bağlanmamalı; baharın özüne yönelmeli. Çünkü hakikat, sadece tek bir yorumun tekelinde değildir.

Saygıyla Dirilen Toplum

İnsana saygı duymayı bilmeyen bir topluluk, kendini yeniden inşa edemez. Yaratan’a saygı, yaratılanı sevmekle başlar. Kim olursa olsun, insanı değerli görmek; hakikate ulaşmanın da medeniyet kurmanın da temelidir.

İnsana saygılı olalım!
Onun içinde saklı yüce potansiyele saygılı olalım.
Yaratan’ından ötürü onu sevip, değer vermesini bilelim.
İşte o zaman; kendimize dönebilir, kaybettiklerimizi telafi etmeyi öğrenebiliriz.

—