Allah (c.c), kainattaki tüm varlıkları (canlı-cansız) vazifeli kılmış. 

Her birine bir vazife vermiş. 

Türlü türlü vazifeler / Çeşit çeşit vazifeler. 

En önemlisi de “İnsan” dışındakilerinin hepsini “kalem” olarak vazifelendirmiş.

Nasıl mı?

Bahsedeceğim acele etmeyelim.

İnsan dışındaki varlıklar “kalem” olarak vazifelendirilince, bu varlıklar kendilerine verilen ve kendilerinde tecelli eden vak’aları kaydetmişler ve kaydetmeye de devam etmekteler. (Yazıcı meleklerle karıştırmayalım lütfen)

Yaratılmış olan canlı-cansız ne kadar varlık varsa onların her biri bir kitap olmuş. 

Hem yazmışlar hem de okunmaya hazırlanmışlar. 

Ve okunmak için yaratılmışlar.

Eh, dolayısıyla da insana düşen de okumak olmuş.

Ama doğru şeyi, doğru zamanda ve doğru okumak.

Ne güzel değil mi “İnsan olmak!”

İnsandan başka yaratılan tüm varlıklar sadece yazmak ve okunmak ile mükellefken, insan hem yazmak hem de okumak vazifesi ile şereflendirilmiş.

Velhasıl insan olmak güzeldir.

İnsan olmak iyidir.

İnsan olmak önemlidir.

Ve en önemlisi insan olmak “Kul” olmaktır. 

Ne buyurmuş Yüce Mevla:

“Ve mâ halaktul cinne vel inse illâ li ya’budûni.” (Zâriyât sûresi, 56) 

(Ben cinleri ve insanları sırf Beni tanıyıp yalnız Bana ibadet etsinler diye yarattım.)

O halde yaratılış ve varlık gayemize uygun hareket edip önce insan/kul olmanın yollarına

bakmalıyız. 

Aklınızdaki, hayalinizdeki tüm yarış sevdalarını bırakın bir kenara. 

Bu kulluk anlayışında yarışalım birbirimizle.

Allah bizi bu yarışta takılanlardan değil de zirveleştikçe zirveleşen, Allah katında en büyük ve yüksek pâyeyi elde eden Salihler zümresinden eylesin. 

Haydi gelin insan/kul olmanın yollarını bir kez daha araştırıp o kapıyı kuvvetlice çalalım.

Zaten tüm namazlarda Fatiha da biz bu dileğimizi seslendirmiyor muyuz? 

“Sadece Sana kulluk eder ve istediğimizi de sadece Senden isteriz.”

 O halde başka şeylerin kulu olmayalım. 

Hatta ve hatta Cehennem endişesiyle tir tir titreyip, Allah’ın karşısına geçip korkudan iki büklüm olmayalım. 

Almanya vize başvuru Amaçları

Cehennemden kurtulmak için Allah’ı bırakıp (haşa) “Abdü’n-nâr” yani Cehennem’in kulu olmayalım.

İbadetlerimizi, ne Cennet sevdası, ne Cehennem korkusundan dolayı değil, sadece ve sadece insan/kul olduğumuzdan ve Yüce Allah bize böyle bir vazife tevdi ettiği için yapalım. Sırf O’nun (c.c) rızası için yapalım. 

Hayatımızın her aşamasında insan olalım. 

Biliyorsunuz, bilim dünyasında epey ilerledik. 

Organ nakillerinde nakil yapamadığımız organımız neredeyse kalmadı. 

Haydi kalplerimize İnsan/kul olma bölümünü de nakledelim.

“İnsan/kul” kalbi nakledelim kendimize. 

Duyarsız, hissiz, adaletsiz olmayalım. 

Önce sır’a erelim, sonar da yetinmeyelim sırru’s-sıra da ulaşalım. 

Kalp estetiği yaptıralım kendimize. Kalbi melekelerimizi geliştirelim.

Vicdan mekanizmamızı geliştirirken, iradenin Allah’a kulluk,

Zihnin marifetullah,

Hissin muhabbetullah,

Ve kalbin rü’yet-i cemalullah misali birer hedef ve gayesi bulunduğunu hiç mi hiç hâtırımızdan çıkarmayalım. Çıkarmayalım ki sırrın da, sırru’s-sırrın da ilahi esrara açık hususiyetlerini ve gayelerini keşfedelim.

Aksi halde hayatımızı hep dünyevileştirirsek,

Okumak gibi bir vazifesi olmayan ancak okunmak için yaratılmış olanları gâye alırsak,

Hep, iş bölümünde arıya,

Yön bulmada leyleğe,

Koşuda tazıya,

İz sürmede köpeğe,

İnatçılıkta keçiye,

Cesarette aslana imrenir insanlığımızı unuturuz.

Kıymetli okuyucu!

Haydi gelin tüm bunlardan vazgeçip, “insan/kul olmada” Efendimiz’e (s.a.v) imrenelim. 

O’nu örnek alalım.

O’nun izinden gidelim.

O’nun gibi “insan/kul” olalım…

Vesselam…