Şu anda mağdur,mazlum ve zindan köşelerinde basta ülkem olmak üzere bütün dünyada işkence ve zulme uğrayan insanların iniltileri yankılanıyor kulaklarımda.

Herkes su anda evde ailesiyle oturup;

Sadece çoluk, çocuk ve ailesinin bayramını kutluyor,

Bir yandan da sevinçli ve mutludur.

En azından sağlıklı ve özgür olduğu için.

Belki bir yandan da gidip, ziyaret edemediği, 

Ailesini ve akrabalarını arayıp bayramlarını kutluyor.

Yani demem o ki ;

Şu anda zindan köşelerinde mağdur ve mazlumun sesini duyan yoktur.

Herkes kendi halinde.

Bu konuda Bediuzzaman Hazretlerinin şu mütalaaları konuya ışık tutacak mahiyettedir. 

Özetle şöyle der:

“Ben her ne zaman insanları irşat etmeyi, onlara iman ve Kur’an hakikatlerini ders vermeyi bırakmayı ve yalnız kendi şahsımı kurtarmak için şahsi ibadetlerime yoğunlaşmayı düşündüğümde, Allah tarafından bir şefkat tokadını yedim…”

Bu ifadelerinden anlaşılıyor ki, şahsi kemalatı kazanmak, şahsi ibadetlerini arttırmak, kendi kusurlarını düşünüp kendiyle meşgul olmak gibi herkes için son derece güzel ve sevaplı olan bu durum asrın müceddidi olan Bediuzzaman için bir suç gibi görülmüş ve tokat yemiştir.  Fakat bu tokat, bu musibet onun için çok büyük sevaplara medar olduğu için Allah’ın bir lütfü olmuştur. O da bunu böyle telakki etmiştir.

Hani bir söz vardır bilir misiniz…?

Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın, diyerek.

Bin yıl yaşattığınız yılanların bir sonraki hedefi siz olursunuz.

“Bir Müslüman neden bu sözü kullanır?” sorusuna gelince, şunu biliyoruz ki, bu söz bir Müslümanın ne imanına ne de İslamına yakışır.

İman şuuru ile  bağdaşmaz.

“Komşusu açken tok yatan bizden değildir.” diye buyuran Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in  uyarısı, pek çok ayet ve hadislerde mevcut olan  dersleri özümseyen kimsenin bunu söylemesi düşünülemez.

Bu son olaylarda, yaşanan zulüm ve baskınlar dahada arttı. Binlerce masum insanın, çocuk ve kundaktaki bebeklerin iniltileri hala durmadı.

Sadece Hakkı batıldan ayırmak için,

Allah’ın koymuş olduğu sınırları ve hakları çiğnetmemek için

Mazlum ve mağdurun sesine, ses olmak için,

Hadisin deyimiyle; Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.

dilsiz şeytan olmamak için ve Hz Ali (r.a)’nin deyimiyle;

Haksızlığa karşı susarsanız, hakkınızla birlikte şerefinizi de kaybedersiniz.

Hakkınızla birlikte şerefinizi de kaybetmemek için yapılan bunca zulme,

Dur deme zamanı hala gelmedi mi…?

Peki ne zaman son bulacak bu zulüm…?

Ne zaman dur diyeceksiniz..!

…

Ne zaman dur diyeceğinizi söyleyeyim.

Her şey bittikten sonra mi …

Yani zindanlarda herkesi ölüme terkettiğiniz gibi…

Peki o zaman vicdanınız rahatlayacak mi

Zulüm, kin ve nefretle nasıl yaşayacaksınız.

Ey Zalimler topluluğu…!

HER İNSAN KENDİ İRADESİ İLE KADERİNİN ÇOCUĞUDUR

Sakın, Allah’ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma..!

Allah, onları ancak gözlerin dehşetle bakakalacağız bir güne erteliyor.

{ İbrâhim  Suresi 42. }

Allah ihmal etmez, Allah imhal eder.

Yani, Allah unutmaz, Allah erteler.

Hiç bir zaman bu tur zulüm ve musibetler karsısındaki yeise düşmedik.

Hep ümitle sabrettik, ve sabredeceğiz.

Şimdi hüzünlüyüz,

Boynumuz bükük,

Kalplerimiz buruk,

Canımız yanıyor!

Bitmeyecek bu hüzün!

Kalbim buruk kalmaya devam edecek,

Tüm suçsuzlar serbest kalana kadar,

Ümmet olarak başımıza yağan bombalar durana kadar,

Her yerde silahlar susana kadar,

Bu zulümleri yapanlardan hesaplar sorulana kadar,

Zalimlerin ciğerine kor ateşler düşene kadar…

Ben başımıza gelen bu olay da  hadislerin deyimiyle şöyle bir hikmet gördüm;

Asıl musibet ve zararlı musibet, imanımıza, Müslümanlığımıza, ahlakımıza gelen musibettir.

Bu musibetlerden her zaman Allah’a sığınmamız ve ağlayıp sızlanmamız gerekir. 

(Tirmizî, Deavât: 79)

Fakat dini olmayan musibetler, hakikat noktasında musibet değildirler. Bunların bir kısmı Allah’ın bir ikazı ve uyarısıdır; bir kısmı günahlara kefarettir; hastalık gibi bir kısmı ise, Allah’ın bir iltifatıdır, bir temizliktir.

( Buhâri, Îman: 39, Müslim, Birr: 52)

Hz. Peygamber (asm) şöyle buyuruyor:

Mü’minin işi hayrete şayandır. Zira işinin hepsi onun için hayırlıdır. Bu özellik yalnız mü’mine özgüdür. Zira sevinirse şükreder. Bu ise onun için hayırlıdır. 

Başına belâ gelirse sabreder.Bu da onun için hayırlıdır. (Riyâzü’s-Sâlihin, I/54).

Çünkü biliyoruz ki hak yolda başa gelen her musibet günahlara kefarettir, mertebe yükselmesidir ve dahi şereftir.

Şimdi bunu bir kez daha söylüyorum:

Ümmetin, milletimizin acısını tattırdı Rabbim bize,

Biz bu bayramı ya hep beraber yaparız ya da hiç yapmayız!

Tüm din kardeşlerimle ya hep beraber güleriz ya da hiç gülmeyiz!

Yüreklerimiz zulme uğrayan herkes ile birlikte soğumayacaksa asla soğumasın!

Diyeceksiniz “zaten öyle değil miydi?” Evet, öyle ama önceden ilme’l yakîn ile biliyorduk, şimdi ayne’l yakîne ulaştık, hatta bazılarımız hakka’l yakîn ile anladı ümmetin halini …

Selam ve Dua ile…