Konfüçyüs, öğrencileriyle birlikte Thai dağının eteklerinde gezinirken ağlayan bir kadın görür. Öğrencilerinden biri, kadının neden ağladığını sorar. Kadın:”Çok acı çekiyorum. Bu çevrede bir kaplan var. Önce kaynanamı parçaladı ve yedi; sonra kocamı, sonra da oğlumu öldürdü.”der. Konfüçyüs söze karışır ve “öyleyse neden başka yere gitmiyorsun” diye sorar. Kadın şu ilginç cevabı verir: “Çünkü burada insanlara baskı yapan bir devlet yok.” O zaman bilge Konfüçyüs öğrencilerine şunları söyler:

“Kadıncağız haklı çocuklarım. Baskı yapan devletler, kaplanlardan daha korkunçtur. Bunu unutmayınız.”

Hiç şüphesiz Konfuçyüs’un belirttiği baskıcı devletlerin insanoğlunun hayatını tehdit etmemesi için bugün önemle üzerinde durulan konu hukukun üstünlüğüdür. İnsanların, adalet ve barış içinde yaşaması için, hukukun üstün bir kabul ile toplum hayatına egemen kılınması gerektiği artık tartışma götürmez bir gerçek olarak dile getirilmektedir.

Tarihsel olarak ilk toplumlara kadar götürülmesi mümkün olan hukukun üstünlüğü fikri, insanoğlunun, yöneten hakim güç ile ilişkilerinin hakkaniyet üzerine oturtulması açısından büyük önem arz eder.

İnsanın hakkını alma mücadelesi ve hukuka uygun muamele görme isteği, sürekli var olagelmiştir. Bugün de dünya bu noktada iki kesime ayrılmış bulunuyor. Bunlardan birisi, demokratik barış bölgesidir. Öbür bölgelere göre parlamenter demokrasileri içine alan ve bir tür güvenlik topluluğu oluşturan bu bölgede, ulusal güvenlik hesapları, askeri güç ve savaş, siyaset araçları olmaktan çıkmış; toplumsal barış kural haline gelmiştir. Dünyanın kalanı ise, anarşinin hüküm sürdüğü, savaş, açlık ve hukuksuzluğun kıskacına sıkışıp kalmış bir bölgeyi oluşturmaktadır. Darbeve devrimi erin, iç ve uluslararası savaşların, iç katliam ve kanlı bastırma hareketlerinin girdabına kapılmış olan bu bölgelerde, hukuk ve istikrar boş sözden ibarettir. Hukuk, bu bölgelerde güçlünün tekelindedir.

Hukukun hâkim güçlere hizmet eden bir mekanizma olmaktan çıkarılması insanın adalet içinde yaşaması için önem arz eder. Nitekim hukuk, tüm hak ve özgürlüklerin düzenleyicisi ve aynı zamanda güvencesidir, insanlığın gelişimi bir anlamda hukuk düzeni sayesinde olmuştur. Çünkü insani an bir arada tutan, onları ortak bir yaşama bağlayan hukuk, toplumun bir bütün içinde ilerlemesinin de güvencesi olmuştur.  Bu nedenle hukukun özgür bir biçimde, tüm çıkar ve menfaatlerin üzerinde toplum hayatında değer ifade etmesi neticesi ancak toplumlar baskı ve kargaşadan uzak bir yaşam sürebilirler.

Toplumsal hayatın İnsanî sorumluluğu karşılayacak biçimde organize edilmesi önemlidir. Toplumun örgütlü şekli olan devletin milletin istek ve ihtiyaçlarını karşılayacak, ona özgür bir ortam sağlayacak biçimde düzenlenmesi hukukun üstünlüğü ilkesinin temel hedefi olduğuna göre, bu konuda atılacak her adım insanlığa hizmet sayılabilir.

Almanya vize başvuru Amaçları

Adalet isteği üzerinde insanlık genel bir kanıya varmış iken, adalet söylemli çıkışların sonunda kendilerinin adaletsiz uygulamalar gerçekleştirmesi, insanların ümit ve hayallerini karartmıştır. Bu nedenle hangi hukuk mantığı ile adalet yapacağı çok büyük bir öneme sahiptir. Hukukun üstünlüğünün hangi hukuk ilkeleri ile temin edileceğini ortaya koymak adaletin gerçekleşmesinde önemli bir adımdır.

Bu günün insanını bu bağlamda ele aldığımızda kaçta kaçı acaba hukuki bir bilinç kazanmıştır. Sık sık Batılı resmi kurumlar tarafından dile getirilen demokrasi, insan haklan ve hukukun üstünlüğü gibi değerler, sadece Batılı toplumlar için düşünülmüyorsa yeni dünyanın şekillenmesinde büyük rol oynayabilir. Ancak bir gerçek ki İslâm dünyası bu değerlere samimi bir katkı vermediği sürece bunlar büyük güçlerin birer siyaset aracından öteye bir fonksiyon icra edemeyecektir. 

İşte bundan dolayı, bütün sosyal ve siyasal meselelerin çözümünün kendisine bağlı olduğu hukukun üstünlüğü kavramının ivedilikle gündeme alınması ve gündemde tutulması gerekir. Hukuk her zaman herkese lazımdır. Öyle ise herkes hukuku savunmada kararlılık göstermelidir. 

————————-
1Çeçen, Anıl, İnsan Haklan, Gündoğan Yayınlan, Ankara 1995, s. 219-220
2Bulaç, Ali, Din Devlet ve Demokrasi, Zaman kitap-yaym, İstanbul, 2001,s. 12