17 Mart 2016 Perşembe günü, ajanslara, şöyle bir haber düştü.

“Bilim İnsanları, Hubble Uzay Teleskobu’nu kullanarak Güneş’ten 21 milyar kat büyük bir karadeliğin yerini tespit etti.
Avrupa Uzay Ajansı’nın elde ettiği verilere göre, gizemli dev karadelik, 300 milyon ışık yılı uzaktaki(1 ışık yılı = yaklaşık 10 trilyon kilometre) Coma (Saç) Gаlаksi Kümеsi’nde yer alan ‘NGC 4889′ kodlu galakside bulunuyor. NASA ve ESA’daki bilim insanları, kara deliklerin görünmez olması sebebiyle, söz konusu gök cisminin yerini; etrafındaki yıldızların hareket hızını hesaplayarak ve ışık temelli diğer faktörleri ölçerek belirledi.”

Yapılan araştırmalar göre, habere konu olan karadeliğin, üzerinde yaşadığımız yer küreyi 1 milyon üç yüz bine katlayan Güneş’ten 21 milyar kat daha büyük olduğu anlaşılmaktadır. Koca koca rakamlara bakıp düşünüldüğünde, uçsuz bucaksız atmosfer içinde Dünya, bir nokta misali küçücük kalmaktadır. Biraz daha derinlemesine düşünüldüğünde ise, bu küçücük noktada, insanoğlunun varlığı, hiç içinde hiç olmaktadır.

Işık, saniyede 300.000 kilometre sürate ulaşır. Sürati o kadar hızlıdır ki, bir saniyede, dünyanın etrafını yedi buçuk kez dolaşır.

Dikkat edilirse ‘saniye’ dedik… Dakika, saat, gün, ay veya yıl demedik…

Elde edilen verilere göre, NGC 4889 Galaksisi’ndeki karadeliğin, Dünya’ya uzaklığı 300 milyon ışık yılıdır. Demek oluyor ki, dünyanın etrafını saniyede yedi buçuk kez dolanabilen ışık, 300 milyon yıl yol aldığında, ancak oraya varmaktadır. Bu da aklın ve hayalin almayacağı devasa bir uzaklıktır. Bu rakamlara göre, atmosfer içindeki Dünya ile dünya üzerinde yaşayan insanoğlunun varlığı daha iyi kavranmaktadır. Kısaca söyleyecek olursak, insanoğlu, koskocaman evrende, hiç oğlu hiç bir varlıktır.

Burada anti parantez şunu da belirtmek gerekir ki, yukarıda konu edilen uzaklığın çok daha ötelerinde, keşfedilemeyen sonsuz uzaklıkların varlığı da bilinmektedir.

Bundan daha da ötesi, büyüklük ve muhteşemliğini anlatmaya aklımızın yetmediği bütün Kâinat, Cenab-ı Allah’ın Kürsî’sine nazaran, Kürsî’si de Arş’ına nazaran çöle atılmış bir halka gibidir. Bütün bu büyüklükler bile Arş-ı Azîm’in Sâhibi karşısında bir hiç hükmündedir.

Evet, nereden bakılırsa bakılsın, insan ile dünyası, Kâinat’a nispetle mikroskobik bir varlık gibidir. Arş-ı Azîm’in Sâhibi karşısında ise hiç içinde bir hiçtir. Eğer insan, yıldızlar üzerinden yeryüzüne bakma imkânı bulsaydı, kendisinin ne kadar küçük bir varlık olduğunu görecek ve yaratıcı karşısında iki büklüm hale gelecekti.

Almanya vize başvuru Amaçları

Ama bu hiç oğlu hiç insan, Cenâb-ı Hakk’ın icraatları içinde en önemli yerdedir. Gerçekten O, en güzel şekilde var ettiği kâinatın tam kalbinde ise insanı halk etmiştir. İnsan; kâinatın merkezi, yörüngesi, varlık sebebi, en şuurlu meyvesidir. Diğer bir değişle, kâinat onunla kıyam bulur, onunla ayakta durur. Evet, insan, kâinata direktir. Kâinatın yaratılış gerçeği, insana gebedir. Çünkü insan, mahiyeti gereği Cenab-ı Hakk’ın esmasının tecellilerini idrâk edebilecek kabiliyettedir.

Gerçekten, kendini hiç oğlu hiç bilen insan; iman, ihlâs ve samimiyetle, bir kez “Allah!..” dediğinde, Cennet’te Cenab-ı Allah’a, belki ışık hızında hareket eden bir meleğin 10 bin senede gezemeyeceği bir saray inşâ ettirebilir.

Abdülmuttalib gibi, içten bir yakarışla, gökler ötesinin ordularını harekete geçirerek yeryüzüne indirir, dünya ordularını tarumar edebilir.

Karanlık bir gecede, fırtınalı bir denizde, sebepler sükût ettiğinde, balığın karnında çaresiz kalan Hazreti Yunus Aleyhisselâm gibi, içten bir duayla; hem geceye, hem denize, hem de balığa sözünü geçirebilir.

Sabır kahramanı Hazret-i Eyyüb Aleyhisselâm gibi, yürekten bir yakarışla, vücuduna musallat olan kurt ve mikropları durdurabilir, yaralarına bir merhem gibi şifa olabilir.

İşte bütün bunlar, hiçliğin kuvvetidir. Hiçlikle halledilmeyecek mesele yok gibidir. Yeter ki insan kendini bilsin; Cenab-ı Allah’ın güç, kuvvet, kudret ve azametini idrak edebilsin. O’na gereği şekilde el açarak yalvarıp yakarabilsin.