‘’Görmez misin göklerde ve yeryüzünde bulunanlar; güneş, ay, yıldızlar, dağlar, ağaçlar, hayvanlar ve insanların birçoğu hep O’na secde etmektedir! Niceleri de azabı hak etmiştir. Allah’ın hakir kıldığı kimseyi onurlandırabilecek birisi yoktur. Kuşkusuz Allah dilediğini yapar.’’ (Hac 18)

Bu ayet Kur’an’ın dikkat çeken bir ifadelerinden biriyle başlar;

Görmez misin?… Dikkate şayan bir başlangıçtır bu, çünkü her ayet gibi daha da bir açar duyguları ve isteyene idrak ettirir ilahi sırları… Sadece gözlere değildir bu hitap, ellere, ayaklara, kulaklara, duyulara, duygulara ve insani tüm iletişim araçlarına…

Güneşin Allah’a itaatini görmez misin, idrak etmez misin Ay ve yıldızların ihtişamını, seni harekete geçirmez mi dağların ve ağaçların tutkuyla Rablerine bağlılığı, hayvanların zerre kadar isyan etmemeleri senin manevi dürtülerini harekete geçirmez mi ve senin gibi özelliklerde yaratılmış insanlardan çok azının Allah’a kulluk için çırpınışlarından hiç ders almaz mısın?

Kur’an’ı okurken bazen öyle kelimeler çıkar ki karşıma, Arapça bilmesem bile o kelimede çok önemli anlamlar olduğunu hisseder, o vurguyu anlar ve Rabbimin beni muhatap almasının hazzını derinden hisseder ve yaşarım. Görmez misin, idrak etmez misin, akletmez misin, düşünmez misin bu uyarılardan bazıları… Bu ilahi sesleniş derinlerimize kadar nüfuz eder ve titreyip kendimize gelmemiz için adeta bizi yüreğimizden tutar sarsar.

Görmez misin diye başlayan ayet de bizi kendimize getirmek için müthiş bir vurguyla başlar ve sonuna kadar bu duyguyu hissettirir bizlere ve ders almak isteyenin iliklerine kadar işler. Rabbimiz haykırıyor; Görmez misin yarattıklarımı, sanatsal gösterilerimi, gözünün alamayacağı gönlünün idrak edemeyeceği evreni, yarattıklarımdan insan dışındakilerin itaatlerini, yeryüzünün gökyüzüyle, gökyüzünün yeryüzüyle uyumunu, güneşin ayın yıldızların görkemini, bütün varlıkların gönüllüce, şuurluca ve şüphesizce yaptığı secdeleri…

Görmez misin; bu kadar büyük bir yaratıcının varlığını, yarattıklarının Allah’ın varlığını ve birliğini haykırışını. Canlı cansız, büyük küçük, mini makro yaratılmışlar, birbiriyle uyumlu gezegenleri… Toprağa salınan, tutunan ve daha sonra insanlara faydalar sunan bitkiler, rüzgârların ahenkle ahenkle esmesini, rahmet yağmurlarını…

HER İNSAN KENDİ İRADESİ İLE KADERİNİN ÇOCUĞUDUR

Rabbimiz bir başka ayetiyle de yaratıclığının kusursuzluğunu ve acizliğimizi bizlere hatırlatıyor;

‘’O, yedi göğü tabaka tabaka yaratandır. Rahman’ın yaratışında hiçbir uyumsuzluk göremezsin. Bir kere daha bak! Hiçbir çatlak (ve düzensizlik) görüyor musun?’’

‘’Sonra tekrar tekrar bak; bakışların (aradığı çatlak ve düzensizliği bulamayıp) aciz ve bitkin halde sana dönecektir’’ (Mülk 3,4)

Dua ve Peygamberimizin hadisi ile bitirelim bu bölümü;

Ya Rabbi! Her soluk alışverişimizi, göz açıp kapatışlarımızı, kalp atışlarımızı kısaca her anımızı secde ruhuyla yaşamamızı nasip eyle.

Ya Rabbi! Tevekkülle tüm emirlerine boyun eğmiş, elinden geleni yaptıktan sonra kadere razı olan, rızana sevdalı, Rasulüne tabi, Kur’an’ı rehber edinenlerden eyle.

Ya Rabbi! Secdelere yönelmemizi ve her secdede Sana daha da yaklaşmamızı, aşk doldur yüreklerimizi, nur doldur gönüllerimizi, Kur’an nakşet ömürlerimize ve güzellikler nasip eyle her halimize…

Ve Peygamberimizin seslenişi; ‘’Çok secde etmeye bak! Zira senin ALLAH için yaptığın her secde karşılığında bir derece yükseltir, bir hatanı siler.’’