Kabrin timsali gecede. Kışı anımsatan vakitlerde. Karanlıklar arasında, rüzgarın ıslıklarıyla ürperilen zaman dilimlerinde…
Hani, nurlu nidanın çok yakından duyulduğu vakitlerde.

Hani, gecenin son raddesine kadar karardığı hengamede…

Hani, sebeplerin sükut ettiği, şah damarından daha yakın olana yakınlaşıldığı çizgide… Anlamını yitirmiş seccade boyu mesafelerde…

Şaşkın beşerin Rahmanın rahmetine ne derece muhtaç olduğunu farkettiği acizlikte…

Hani, ” yok mu isteyen? ” nidasına cevap verende…

Sıcak yatağını uğruna terkettiğinde… Hani, gözyaşlarının abdest sularına karışıp damla damla günahları döktüğünde.. Her bir damlanın yüreğinin bamteline dokunup şükran çekirdeklerini filizlendirdiğinde..

Huzura kabul edilişi beklerken, dillere dualar düşende…

Gece… Kendiyle ve Rabbiyle başbaşa kalmanın sırlı örtüsü. İçe doğru çıktığı yolculuğun aydınlık koridoru.

Teheccüd… Kabir gecesinin aydınlığı. Berzah karanlığının ışığı. Bekleme salonlarının siracı.

Gece yolculuğu.

Gecede teheccüd ise; sanki altıncı bir vakitmiş gibi beş vakte eklenende… Belki bundan dolayı ezanlar okunur bu vakitlerde. Kabede.

Uyku tutmamış aşıklar, yanık sesli müezzinlerin çağrısına kulak kabartıp koşarlar Kabeye.

Hareme o koşuş… Kabeyi seyrederek yudumlanan huzur… Arkasından başlayan tavaf;

“Bismillah, Allahu ekber!”

“Onun ismiyle başlarım… Allah en büyüktür!”

Geceye O’nun adıyla uyanmak… Hayata O’nu yücelterek başlamak… Şükran hisleriyle dopdolu olarak, bitmez tükenmez hazinesindeki nimetlerine talip olmak. “Vermek istemeseydim, istemeyi vermezdim” diyor ya, istemek… Neler istediğine dikkat kesilip, neler istettiğini fark etmek; neler vereceğini ümit etmek…

Zaten hayatın kendisi bir tavaf değil midir? Arkasından koştuklarımız, etrafında döndüklerimiz, bıkmadan, usanmadan, yorulmadan şavtlarını tamamlamaya çalıştıklarımız… Hayata başlarken zikrimiz olmalı bu kelime öyleyse; ” Bismillah, Allahu ekber!” Geceden başlayarak hem de;

Gecenin karanlığını bir küçük ışıkla aydınlatmaya çalıştım Allahım!

Almanya vize başvuru Amaçları

Yeryüzü semalarına kadar indiğin için sana yakınlığını hissetmek istedim Allahım!

Sonsuz hazinelerinden bana da lütfedeceğin nasibimi talep etmeye geldim Allahım!

Ta fecre kadar seninle olmak, seninle dolmak muradındayım Allahım!

Cürmüm ile, hatalarım ile, eksiklerim ile de kabul edersen şanına bu yakışır. Beni böylece kabul eder misin Allahım?

Az sonra gün ışıdığında, yeni bir sayfa yazılmaya başladığında, bana benden razı olacağın kelimeleri yazdır Allahım!

Rızan istikametinde nefeslerimi kullanmayı nasip et Allahım!

Beni benden al ama, beni Senden, sevginden, rızandan mahrum etme Allahım!

Her kapının anahtarı değil midir bu cümle? İşte ben de bu anahtarla geldim kapına Allah’ım!

“Bismillah, Allahu ekber!”

Hayatın kendisi bir çeşit tavafsa, Kabemiz nerde?
Elbette ki hayatın merkezinde. İnsanın sol yanında, gecenin derin karanlıklarının arasındaki aydınlık menfezlerde. Ancak aramak gerek. Arayan bulur, bulan ona vasıl olur.

Ve gecede teheccüd; bir gecelik olsa bir mum aydınlığı, üç gecelik olsa şamdan aydınlığı, her gecelik olsa güneş aydınlığı gibidir derler. Sabahından ümitli olduğumuz dünya gecesinin karanlığına tahammül edemezken, sabahının vaktini bilemediğimiz kabir karanlığında nasıl bekleyeceğiz ışıksız ve nursuz? Geceleri teheccüd feneriyle aydınlananların berzah hayatları aydınlık ve ışıl ışıl olacaktır. Her bir namaz nasıl ki berzahtaki bir belaya zırh ve koruyucu olacaksa, gecede teheccüd ise berzah aleminin, kabir denen bekleme salonunun sıkıntılarına, zorluklarına karşı bir kalkan olacaktır.

Azıcık gelecek endişesi varsa insanın, geceleri bu yolculuğu çekmeye değer. Çünkü gece yolculuğuna çıkanlar, mutlaka menzile ulaşırlar.
Ümmetin en şereflileri, Kuran’ı belleyip onunla amel edenler ve geceleri ibadetle geçirenler ise – ki kesinlikle O dediyse doğrudur- öyleyse hangi gece karanlığını devam ettirebilir?

Hayat yolculuğunun belki de en tatlı, en lezzetli, en kıymetli dilimi; en bereketli buluşmaların, affın, mağfiretin hazzının dimağlarda bıraktığı neş’e; akibet endişesinin en sade, en yahşi, en alımlı güzeli. Gece yolculuğu. Gecede teheccüd. Kabir aydınlığı. Gönül ferahı. Sünnet-i Resulullah’ın ihyası. Şah damarından daha yakın olanın yakınlığı.

O’nun ismiyle başlayan yeni başlangıçlar, O’nun ismiyle tamamlanacak nurlu hayatlar. Ömrün bereketi hakiki hazinelerin sırlı anahtarı;
“Bismillah, Allahu ekber!”
Kalben, manen ve de niyeten, iki cihandan geçip kendini maddeden tecrit ederek, huzurun akışına kapılmak. Bir nevi huzura kabul ediliş, mahlukatın en şereflisi olmanın ayrıcalığını, “kulum ” hitabına mazhariyetle müşerref olmanın şanını duyuş, ” iyyake na’budu” hitabına mahzar oluşuyla kendi kabiliyeti ölçüsünde aldığı mesafe ve büyük mazhariyet ile kavuştuğu aydınlık akibet.

Rahmeti Sonsuz’un Rahmaniyetinden ve Rahimiyetinden nasiplenmek bu olsa gerek.