بسم الله الرحمن الرحيم

Her insan hayatının bazı dönemlerinde hata yapabilir. Fakat yapılan hataların sonuçları artık herkesi, tüm toplumu etkiliyor ise kendimize tekrar tekrar sormalıyız

**Bu Gidiş Nereye !….**
Pazartesi günü haberlerde gördüğüm bu olay hem çok üzülmeme hemde kendimi sorgulayıp düşünmeme sebep oldu.
Antalya’da 5 arkadaş kiraladıkları arabayı yol kenarına çekip masum bir fotoğraf çekmek istemişler, bu fotoğrafa birazda çılgınlık katmak için Asfalta uzanıp hem uçak’ların inişini izlemek hemdeselfie çekmek isterken bu selfie 2 gencecik evladımızın hayatını kaybetmesiyle son bulmuş.

Onları görmeyen bir kamyon tarafından selfieleri hayatları boyunca unutamayacakları bir kabusadönüşmüş. Tabii bu hayatta kalanlar için kabus ama diğer 2 gencecik fidan biri 17 diğeri 19 yaşında selfie kurbanı olmuş. Aileleri için hayatları boyunca unutamayacakları acı ve ızdırap… Kamyon şoförünün içinde bulunduğu durumda içler acısı hayat boyu vicdan azabı…

O masum selfie çekmenin sonucu 2 ölü ve arkada kalan onlarca acılı insan…..

Yazarken bile çok değişik geliyor amma velakin durum bundan ibaret, yolda yürürken elinde selfie çubuğuyla yürüyenler, Boğaz köprüsünde Avrasya maratonunda selfie çubuğuyla birlikte koşmaya çalışanlar vs. insan bazen gördüklerine inanamıyor hayretler içinde kalmamak elde değil fakat şu zamanda maalesef genel olarak gençlerimizin durumu bu …

Peki ama bizim gençlerimiz nasıl bu hale geldi ? Biz ne yaptık veya nerede yanlış yaptık?

•Onlar çocuk dedik sorumluluk vermedik,
•onlar ergen dedik her yaptıklarını hoşgörüyle karşıladık,
•Onlar genç hayatlarını yaşasınlar dedik bir türlü büyüyemediler.
Fatih Sultan Mehmet İstanbul’u fethettiğinde genç yada ergen değilmiydi ? Gençti ama bilgiliydi cahil değil inançlıydı.

Biz nerede yanlış yaptık ki şu anda evlatlarımız bu durumdalar diye kendimizi sorgulamanın vakti geldide geçiyor bile…

İlk önce çocuklarımıza her istediklerini almakla yanlış yapmaya başladık. Aslında niyetimiz iyiydi. Zamanında biz görmedik bizim yoktu çocuklarımız mahrum kalmasın diye düşünüp küçük yaşta çocuklarımızı teknolojiyle tanıştırdık ( benim gözlemlediğim kadarıyla çocuklar 3 aylık civarı televizyon karşısında, 1 yaşında anne veya babanın telefonlar ellerinde, 2,5 yaş civarında tablet alınıyor, telefon ve hat alınma yaşı ise7 yaş civarına inmiş durumda ). Tabletler telefonlar derken teknoloji geliştikçe çocuk sırasıyla hepsiyle tanışıyor ve sonuç olarak zamanının çoğunu sanal dünyada geçiren, arkadaşlarıyla iletişimini internetten sağlayan asosyal bireyler yetiştiriyoruz daha doğrusu televizyon ve internet yetiştiriyor.

Almanya vize başvuru Amaçları

Gençler teknolojinin yanlış kullanılması yüzünden elimizden kayıp gidiyor. Şu anda gençler bu durumda ise bunun sorumlusu bizleriz çünkü çocuklarımızı yetiştirmeyi bilemedik.

Çocuklarımızın içinde bulunduğu boşluğu son model teknolojik aletler hediye ederek, her istediklerini alarak gidermeye çalıştık. Onlarla sohbet etmek yerine ya televizyon karşısına terkettik yada kendimiz televizyonun kölesi haline geldik.

Onlar büyüdüler, ergen oldular ve artık içinde bulundukları sanal Alem’de kendilerini göstermek, beğendirmek için yapmadıkları şey kalmadı ama biz bunları umursamadık görmezden geldik.

Herkesin bir sevgilisi vardı bizim çocuğumuzun da olmasında bir sakınca yoktu. Çünkü televizyonlar bunların normal olduğunu çoktan empoze etmişlerdi bizlere. Bizde seve seve kabul ettik. Artık gözümüzde bunlar günah değildi. Şeytan bize günahı çoktan güzel göstermişti.

Çocuklarımız biz onları boş bıraktıkça her türlü kötü alışkanlığa bulaştı içki içti, şans oyunları oynadı vs. vs. biz gençtir yapar dedik.

Okulu, dersleri için duyduğumuz kaygıyı Namazı için duymadık, bu dünyayı düşünmekten ne kendi Ahiretimizi nede çocuklarımızın Ahiretini düşünmeye fırsat bulamadık.

Rabbim ‘ izin ilk emri “ OKU “ olmasına rağmen biz ne kitabı okuyup anladık nede kendimizi geliştirdik ve gençler, gencecik fidanlar elimizden kayıp gitti.

Şimdi bu canımızı acıtan gerçeği görmeli, “ Bu Gidiş Nereye “ deyip kontrolü elimize almalıyız.