Ey Ben

0

BEĞENDİM

0

Ey ben her şey senin etrafında mı dönüyor sanırsın? Oysa acz, za’f, fakr içindesin. Ben dediğinde akan sular duruyor. Ama hastalandığında çaresiz doktorların kapısında saatlerce bekliyorsun. En ufak sarsıntı, yada gök gürlemesi aklını başından alıyor. Yağmur yağarken yada şiddetli bir rüzgardaki çaresizliğine ne dersin? Konuştuğunda yada ders anlattığınde üç/beş kişinin seni dinlediğini görünce şişiyor, hindi gibi kabarıyorsun. Oysa koskoca **Bediuzzaman** ‘**Din**e hizmet ettim, diye gururlanma. Müzekkâ olmadığın için, belki sen kendini o racül-i fâcir bilmelisin.’ diyor. Müzekkâ kişi nefsini temizlemiş belli bir seviyeyi tutturmuş kişidir. Heyhat ki Ey Ben oldum demekle olunmaz, piştim demekle olgunlaşılmaz.

     
Bak **ayet-i kerime**de ne buyuruluyor:

     
Biz emâneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik; hepsi de onu yüklenmekten kaçındılar ve ondan korktular. İnsan ise onu yüklendi. Gerçekten insan çok zâlim ve çok câhildir.”(ahzap 72)

       
Ey Ben birer gizli hazine olan **Allah**’ın isimlerinin anahtarlarını uhdesinde taşıyorken, kâinâtın gizli bilinmeyenlerini de açabilecek hüviyette iken; başına buyruk bırakıldığında vahşetin, canavarlığın ve dehşetin resmini çizebilen bir yüz karası olabilmektesin.

     
Ey Ben  insanın mâneviyât ağacı, hayırda “benlik” üzerinde yükselmekte; şerde de “benlik” nedeniyle kurumakta, sönmekte ve dökülmektedir. Yâni insan “benlik” ile hem kazanmakta, hem kaybetmektedir: Kendine güvenen kaybetmekte, kendini **Allah**’a veren kazanmaktadır. Benliği ile gururlanan kaybetmekte, benliğini **Allah**’a kulluk makamında eriten kazanmaktadır. Kendisine var diyen gerçekte yokluğu, kendisini Allah için yok sayan gerçek varlığı bulmuş olmaktadır.Ben odaklı kişilik felakettir. İnsani değerlerin boynundaki taştır. Ben diyen insani değerlerini yok eder

     
Öldüğünde toprağa konulup yok olan beden sahibi-herkes aslında ayrıntılı bir benlik kavramına sahiptir. Benlik kavramı, kendinizle ilgili inançlarınızı, değerlerinizi, gerçeklerinizi düşüncelerinizi ve algılamalarınızın oluşturduğu bir demettir. Ve her günün her anı, her saniyesi sizinle birliktedir. 

       
Ey Ben , Günümüzde enaniyetler çok ileride.. herkes aysbergler gibi enaniyet taşıyor(senin gibi)… Elli defa üzerlerine güneş doğsa, başlarından aşağıya sımsıcak şualar yağdırsa, erimeye hiç niyetleri yok.

       
Ey Ben, İnsan kendisini tastamam, yeterli, müzekka ve mükemmeliyet içinde zannediyorsa, eksik gediğini asla göremez. Enbiya-yı izâm, evliya-yı fihâm ve asfiya-yı kirâmı gez-göz-arpacık yaparak hedefe bakması lazım ki, insan, kusurlarını görebilsin ve telafi yoluna girebilsin.

Benlik, gurur, enaniyet… Bu anlayışta olan insanların yeryüzünde ruhlarının âbidesini ikâme etmeleri mümkün değildir; evvelâ bir tezkiye-yi nefse (nefisleri adına arınmaya) ihtiyaçları vardır.Geleceğin mimarları, kendini aşmış, nefsiyle hesaplaşacak kadar yürekli, babayiğit, Allah’la münasebeti sağlam ve dipdiri insanlardır

[İsra – 37] de “Yeryüzünde böbürlenerek yürüme Çünkü sen ne yeri yarabilirsin ne dağlara boyca erişebilirsin” deniyor.

**Hadis-i şerif**te “Kul tevazu edince **Allah Tealâ** onu 7 kat göklere kadar yükseltir“ [Fevzü’l-Kadîr] deniyor

 
**Hacı Bayram Veli** “Kibir bele bağlanan taş gibidir Onunla ne yüzülür ne de uçulur diyor

           
İnsanın kendisine yüklediği benlik duygusundan kurtulmasının mutlak çözümü Allah’ın gücünü, büyüklüğünü ve yarattığı kaderin kusursuzluğunu tam olarak kavramasına bağlıdır. Yüce **Allah**’ın sonsuz büyüklüğünü kavrayan bir insan, artık O’nunla kesintisiz bir bağlantı kurar. Sahip olduğu, gördüğü ve yaşadığı her şeyi yaratanın Allah olduğunu bilerek O’na yaklaşır, kendisinin aciz bir kul olduğunu, tek sığınılacak, yardım istenecek gücün Zatı olduğunu Kuran’da tarif edildiği biçimde için için ve yalvara yalvara dile getirir. 

         
Ey Ben **Allah** karşısında ne kadar aciz, fakir, zaif, muhtaç, güçsüzolduğunun farkına var ve **Veysel Karani** gibi aczini, zafını, fakrını arz edeceğim makamı bil. Veysel Karani yakarışında Allahı yücelterek gereği gibi överken; kendi nefsini de olması gereken en düşük değerde tutuyor. 

Veysel Karani yakarış ve duasını mealen  okuyalım ders alalım:

**ALLAH**’ım! Sen benim **Rabb**imsin; Ben ise senin kulunum

Sen benim sahibimsin; ben ise senin kölenim

Sen **Halık**’sın (yaratansın) ben ise mahlukum (yaratılanım)

Sen **Rezzak’**sın (Rızk verensin); ben ise merzükum (rızık verilenim)

Sen **Malik’**sin (mülkün sahibisin); ben ise memlükum (benim sahibim sensin)

Sen **Aziz**’sin(çok güçlüsün); ben ise fakirim (yoksul ve muhtacım)

Sen **Ğani’**sin(çok zenginsin); ben ise fakirim (yoksul ve muhtacım)

Sen **Hayy**’sın (hayat-ı ebedi ile hayy’sın,dirisin); ben ise meyyitim (ölümlüyüm,ölüyüm)

Sen **Baki’**sin (ölümsüzsün) ben ise faniyim(ölümlüyüm, geçiciyim)

Sen **Kerim**’sin (kerem sahibisin); ben ise leimim (değersizim)

Sen **Muhsin**’sin (iylik eden, ihsan edensin); ben ise kötüyüm (kötülük eden, isyan edenim)

Sen **Ğafur’**sun (günahları silen, bağışlayan, affedensin); ben ise günahkarım (günah işleyenim)

Sen** Azim**’sin (ululuk ve azame sahibisin, büyüksün yücesin); ben ise hakirim (küçük ve değersizim)

Sen **Kavi’**sin (güçlüsün kuvvetlisin); ben ise zaifim (çok güçsüz ve acizim)

Sen** Mu’ti**’sin (verensin); ben ise sailim (isteyen ve dilenenim)

Sen** Emin**’sin (emniyetlisin, emniyet verensin) ben ise haifim(korkudayım, korkuluyum, emniyetsizim)

Sen **Cevvad**’sın (çok cömersin, bol bolverensin); ben ise miskinim (çok muhtacım yoksulum)

Sen **Mücib**’sin (duaları kabul edensin duaları gereğini yerine getirensin) ben ise dua edenim (dua ederek isteyenim)

Sen **Şafi**’sin (şifa veren sensin ); ben ise marizim (hastayım)

(Ya Rabbi, şifa veren sensin, hasta olan ise benim)                 

Ey Ben gel de duaya beraber amin diyelim

ALLAH’ım gerçek budur; benim günahlarımı affedip bağışla Beni azarlayıp cezalandırma Hastalıklarıma şifa ver (şifa veren ancak sensin )

Beni ebedi olarak rızkına ve hoşnutluğuna eren kullarından eyle merhamet edenlerin en merhametlisi olan ALLAH’ım! Bana rahmetinle muamele eyle! Amin….