Ve daha nicesi… Her biri yıldız, abide şahsiyetler. Sahabe içinden dört halife, dördünü ayırmak zor, hepsi farklı. Hz.Ebu Bekir bambaşka bir İnci. Bir sadık dost. Sıddık: “Muhammet dediyse doğru söylüyordur” deyip tereddütsüz inanan, tasdik edip dostluğunu haykıran bir İnci. Ayağını Efendiler Efendisi, dostu, uyanmasın, rahatsız olmasın diye yılanın ısırmasına izin veren fedakar…

Çağın çeşitli hastalıklarına müptela olmuş bizler için kurtuluş pusulaları Sahabe Efendilerimiz.
İslam’ın kusursuz temsilcileri, Peygamberimiz Efendimizin yarenleri, adaletleriyle, cömertlikleriyle, sevdalarıyla, fedakârlıklarıyla, imrenilecek ahlaklarıyla hepsi bir kutup yıldızı.

Özellikle Hz.Ebu Bekir’in beni etkileyen bir özelliği vardır. Halife olduğu dönemde her şeye hassas yaklaşan abide şahsiyet, yediğine de dikkat eder. Zaten malını infak etmiş, Halife olduğu halde yiyecek doğru dürüst bir şeyler bulamıyor. Bulduğunda da hep sorguluyor “nerden geldi? Kimden geldi?”diye. Yine bir gün hizmetçisi (yardımcısı) bir yemek getiriyor, sofraya koyuyor. Zaten aç olan Peygamberin Refiki, soruyor “ bu nerden geldi “ diye. Bir taraftan da açlıktan dayanamayıp birkaç lokma atıyor. Lokma boğazından aşağı inerken yardımcısı diyor ki: “Efendim ben daha önce fal bakardım, kâhinlik yapardım. Ondan dolayı alacaklı olduğum vardı, getirdi. Bende sizin için o parayla bir şeyler satın alıp yemek yaptım.” Deyince İnci Mercan Hz.Ebubekir Efendimiz elini bileğine kadar ağzına sokup ne varsa kusuyor, gözlerinden nerdeyse kan fışkırırcasına… “Ben, yalanla, sahtecilikle elde edilmiş, kazanılmış bir parayla asla yemek yiyemem, mideme haram doldurmam.” Diyerek milyonlarca kez düşünmemize sebep olacak muhteşem bir cevap veriyor.
İşte Ebu Bekir olabilmek bu.

Haramlar, günahlar benliğimizi, ruhumuzu, vücudumuzu o kadar sardı ki, artık ne yediğimizden haberimiz var ne içtiğimizden ve nasıl giyindiğimizden. Bunları yaparken de nereden ve nasıl geldiğinden habersiz, sorgulamadan, itina göstermeden, hatta şöyle desek daha iyi olacak; “Sahabe gibi yaşamadan” halimizi, benliğimizi düzeltemeyeceğiz.

Hemen aklımıza şu gelebilir: “Hayatımız haramlara müsait, ne kadar uzaklaşmaya çalışsakta, hayat bizi haramlarla örülmüş dairenin içine itiyor.”

Hani fıkra vardır ya. Hacı amca bankaya gider. Vadeli hesabından para çekerek umreye gitmek için. Gişede işlem yaparken, memur bayanın sol elle çay içtiğini görür ve bayanı uyarır. Memur bayanın verdiği cevap enteresandır: “Amca sol elle çay içiyorum ama sağ elimle senin vadeli hesabına bakıyorum!”

Almanya vize başvuru Amaçları

Bu, bahane olmamalı. Evet, haramlar hayatımızın her aşamasında karışımıza çıkıyor. Kazancımızdan, yediklerimizden, içtiklerimizden, giydiklerimizden, düşündüklerimizden, alışverişimizden, namazımızdan, haccımızdan, zekâtımızdan, sadakamızdan, orucumuza kadar.

Hem kendimizin hem çocuklarımızın hem de eşimizin, ne yediğine, nasıl giyindiklerine hassas olmalıyız derken de, helal olmayan kazançla alınan maldan, yiyecek ve içecekten, tesettüre uymayan kıyafetten son derece sakınmalıyız.

“Efendimizin buyruğu üzere; ”Şüpheli şeylerin azından ve çoğundan kaçınmak “ vazifemiz olacaktır. Bizler hassas olursak, sorgularsak, yaşantımızdaki değişikliği fark edebiliriz.
Unutmayalım kendimizi düzeltirsek dünya düzelir. Vesselam.