Her insan için bu dünya, bir misafirhanedir. Öyleyse her mü’min bunun farkında olarak yaşamalıdır. Müslümanlar olarak bizler, dünya evinin birer geçici misafirleri isek (ki öyleyiz) misafirliğin adabına uygun davranmak zorundayız.  Çünkü bu hanenin bir sahibi var ve evinde su-i edepte bulunanlar, O’na karşı edepsizlik yapmış olacaklardır. Bizler bu anlayışla yaşamaya gayret göstermiş olsak hali hazırda yaşamış olduğumuz olumsuzluklar: toplumsal olaylar, kadın cinayetleri, çevre katliamı, hırsızlık, zulüm vb. daha pek çok sıkıntıyla karşılaşmamış olacağız. 

Bir kimse misafir gittiği bir yerde nasıl davranmalı, nelere dikkat etmeli kısaca ne yapmalı ne yapmamalı bunları bilmeli ve ona göre hareket etmelidir ki böylelikle ev sahibinin hoşnutluğunu kazansın. **Bir kişi misafir gittiği bir evde:**

-Orada geçici olduğunu bilir ve oraya o kadar yerleşir.

-Orasının kendisine ait olmadığının farkındadır ve kendisine ikram edildiği kadarından faydalanır, fazlasını izinsiz olarak veya görgüsüzce almaz.

-Misafir olduğu evi güzel kullanmaya, kirletmemeye, zarar vermemeye gayret gösterir.

-Diğer misafirlerin de hakkını gözetip ikram edilen şeylerden ortak istifade edilmesi için ölçülü olur, kendi hakkından fazlasına saldırmaz.

-Tek misafir kendisiymiş ve her şey sadece onun için hazırlanmış gibi diğer misafirlerin de istifade edeceği nimetleri engelleyemez, onların haklarını yasaklayamaz.

-Diğer misafirlere hakaret edemez, zarar veremez, zorla ellerindekini alamaz.

Almanya vize başvuru Amaçları

Bu konuyla alakalı adabı muaşeret kuralları daha da çoğaltılabilir, ehli olanlar bilir. Biz şimdi yukarıda ele aldığımız şıklardan hareketle şu dünya evinin nasıl bir misafiri olduğumuzu daha doğrusu nasıl bir Müslüman olduğumuzu tahlil etmeye çalışalım. 

-Bizler bu dünyada geçici olduğumuzu söylerken bile sanki hiç ölmeyecekmiş gibi yatırımlar yapıyor, ihtiyacımızdan kat kat fazlasına sahip olmaya çalışıyoruz. Biz bu dünyanın misafirleri gibi değil ev sahibi gibi davranıyoruz.

– Bizler bu dünyanın bir sahibi olduğunu zaman zaman unutup sanki her şeyin sahibi bizmişiz gibi ve istediğimizi yapmakta sonsuz özgürlümüz varmış gibi davranıyor, doğayı ve çevremizi alabildiğine hor kullanıyoruz. Kendi faydamız adına ağaç katliamı yapıyor veya daha fazla üretim ve dolayısıyla kar elde etmek için havayı, denizleri ve toprağı kirletiyoruz. Yeni AVM’ler veya rezidanslar yapma uğruna bütün halkın ortak kullanma alanlarını sorumsuzca tahrip ediyoruz.  

-Evet bir misafir diğerlerinin hakkına da riayet etmelidir ancak günümüzde kendi menfaati için başkalarının hakkını gaspetmeyi marifet zanneden bir zihniyetin artık normal karşılandığını görüyoruz. Fatih Sultan Mehmet’in İstanbul’u fethinden önce esnafın arasında dolaşarak onların fedakarane ve uhuvvetkarane  yaşayışlarından etkilenip fethe karar verdiğini övünerek çocuklarımıza anlatıyoruz fakat başkası adına fedakarlık yapan, öğrenciye burs toplamak için koşuşturan, bir yoksulun kışlık odunu kömürünü kendi meselesiymiş gibi dert edinen birisine ise enayi nazarıyla bakıyoruz. Hedeflerine ulaşmak yolunda önüne her geleni ezip geçmeyi yeni girişimcilik adıyla alkışlıyor bu insanları örnek gösteriyoruz. Bir misafir diğerlerine zarar veremez. Hele hele kendisine emanet edilen eşini veya çocuğunu dövmek ve hatta canına kastetmek bir Müslümanın inancıyla asla örtüşmemesine rağmen kendi nefsimiz adına yaptığımız bu zulme namus cinayeti ya da kendimiz için putlaştırdığımız töre adını veriyoruz.

Evet bu dünya bir misafirhanedir ve bizler de bu dünyanın misafirleriyiz. Bir de buranın bir sahibi var. Misafirlerine karşı çok şefkatli, merhametli, cömert bir Zat. Fakat edepsizlere karşı da hadlerini bildirecek sonsuz bir kuvvet ve kudrete sahip olan gerçek sahibi Malikil Mülk olan bir Zat. İnsan yaptığı her haksızlığın ve ahlaksızlığın unutuluyor veya önemsenmiyor olduğunu sanmasın. Sadece biraz mühlet veriliyor ama asla ihmal edilmiyor.