Değerli dostum..
Bizim neslimize maalesef ağır bir imtihan düştü. Biz felsefe olarak insanlığın salah ve felahına
kilitlenmiş bir topluluğuz. Maksadımız kimseye zarar vermek olmadı, olamazda. Zaten en başından
bugüne anlayışımızda bir değişiklik olmadı.

Evet felsefemize ters bir şekilde aynı inancın sahipleri olan Müslüman bir topluluğun oyununa gelip siyasi bir ringe çekildik ve yenildik. Hem de çok ağır bir hezimetle yenildik. Bize dost gözüken topluluklar bize ve felsefemize ihanet etti. Tarihin gelmiş geçmiş en büyük zulüm ve soykırımlarından birine maruz bırakıldık.

Ne yapabilirdik diye düşününce, belki bize bu zulmü reva gören topluluk ile anlaşıp, bugün bize ölüm naraları atıp, hayatı dar eden anlayışın önünde secde edebilirdik(!). Haksızlık ve yolsuzluklara göz yumup tarihe dilsiz şeytan olarak geçebilirdik(!). Tarihimizin en büyük ve derin yapıları temizlenirken ki sevinç ve göz yaşlarımızı sahte imiş deyip tarihe not düşen bugünün Yusuflarına yanlış yaptınız diyebilirdik(!). Sokağa çıkınca tükürüğünü yalamış bir korkak olarak dolaşabilirdik(!). Evet tüm bunları yapabilirdik ama bugünkü soykırım ve katliamları engelleyebilir miydik bunun garantisi yokmuş. Çünkü bu günkü halimiz şahit ki, arenaya çıkmış bir çılgın boğanın sopasız matadoru gibi dost bildiklerimiz içte ve dışta bizim yok edilişimize göz yumup, kahvelerini yudumladılar.

Biz genelimiz olarak geçmişimize pişman olmadığımız gibi bugünün mazlum, mağdur gaipleri ve
garip Yusufcukları haricinde kimsenin hiçbir şeyi için üzgün değiliz. Aslında siz mağdurin kardeşlerimiz olmasa sürecin birçok şeyine iyiki oldu diyecek şekilde Rabbimiz bizi temizliyor.
Biz en başından inandığımız değerlerimiz adına yollara çıkmıştık ama zamanla büyük büyük
müessesler, üstün seviyede ulusal ve uluslararası başarılar, muhtelif mukaddes amaçlarla doldurduğumuz statlar bizim şakulumuzu kaçırdı.

Biz parayı, makamı, müesseseyi ve lüksü dostluklarımızdan ve yüksek hedeflerimizden daha öne
aldık. Yollarda, yıllarla çok şeyimizi dökerek ilerledik. Ve öyle bir zaman geldi ki artık dökecek bir şeyimiz kalmayınca, her şeyin sahibi olan Rabbimiz, onun adını kullanarak suiistimal ettiğimiz, aslında gayemize hizmet etmesi gereken vasıtaları yoldan çıktıkları için azgın bir cellat topluluğu ile altımızdan çekti.

Denizin içinde ki posalar dışarı atılıyor. Evet zor bir sınav ama sınavın ve hayatın sahibi ben beni seven kullarımı yanlış yollardan çıkarmak istiyorum dedi ve bizi büyük bir ameliyata aldı.
Değerli kardeşim, şimdi biz ameliyat sonrası yoğun bakımdayız. Ameliyat esnasında, öncesinde ve
sonrasında ölüp sakat kalıp, iftira ve itiraflarla vd. yollarla ayrılanlar oldu. Şimdi yoğun bakımda ve yaranın nekahet döneminde de çok dökülenler olacak. Çünkü biz dünyanın talibi değiliz diye yola çıktık, ağlayan bir hatibin hutbeleri ile ağlayıp kendimize geldik. Arada kullandığımız ilaçlar yanlıştı bunu anlayıp dönemedik, bunca emekleri Allah zayi etmez deyip yanlışlıklarımızı ufak gördük ama Rabbimiz bizi seviyormuş ki, dünyada yaptığımız suiistimalleri, ihlal ve ihmal ettiğimiz kul haklarını yine dünyada çıkartıyor.

Aziz dostum, imtihanımız çetin, ameliyat ağır ama doktorumuz, çok merhametli olan Rabbimiz.
Stratejimiz sabırla yolumuza devam etmek. Yollar çok sarp ve yokuş ama bize aşıp devam etmek düşüyor.
Kıvamımızı kazanıncaya kadar fırtına maalesef devam edecek. An itibari ile kısmi olarak iyileşsek de halen içimizde dünkü hastalıkların nüksetmiş parçaları var olarak gözüküyor. İçerde ve dışarda yeni ve samimi dostlarımız oldu. Ama bunlar her şeyin hemen bitmesini sağlayamayacaklar.

İnanıyoruz ki bize bir bahar gelecek ama bunun vakti her şeyi bilen Rabbimizin yanında malum.Sanmayın ki biz dışardakiler siz içerdekilerden daha az üzgünüz. Maalesef artık ne doğan güneş ne de yeni bir yer bizi mutlu etmiyor. Biz de sizin kadar olmasa da size yakın size üzgünüz. Yıkılan, yakılan, dağıtılan tüm güzellikler aklımıza geldikçe her şey bizim için kara ve karanlık hale geliyor.

Ama tüm dert ve duamız tüm mağduriyetlerin bitmesi ve tüm Yusufların serbest kalması.

Değerli dostum..
Bizim neslimize maalesef ağır bir imtihan düştü. Biz felsefe olarak insanlığın salah ve felahına
kilitlenmiş bir topluluğuz. Maksadımız kimseye zarar vermek olmadı, olamazda. Zaten en başından
bugüne anlayışımızda bir değişiklik olmadı.

Evet felsefemize ters bir şekilde aynı inancın sahipleri olan Müslüman bir topluluğun oyununa gelip siyasi bir ringe çekildik ve yenildik. Hem de çok ağır bir hezimetle yenildik. Bize dost gözüken topluluklar bize ve felsefemize ihanet etti. Tarihin gelmiş geçmiş en büyük zulüm ve soykırımlarından birine maruz bırakıldık.

Ne yapabilirdik diye düşününce, belki bize bu zulmü reva gören topluluk ile anlaşıp, bugün bize ölüm naraları atıp, hayatı dar eden anlayışın önünde secde edebilirdik(!). Haksızlık ve yolsuzluklara göz yumup tarihe dilsiz şeytan olarak geçebilirdik(!). Tarihimizin en büyük ve derin yapıları temizlenirken ki sevinç ve göz yaşlarımızı sahte imiş deyip tarihe not düşen bugünün Yusuflarına yanlış yaptınız diyebilirdik(!). Sokağa çıkınca tükürüğünü yalamış bir korkak olarak dolaşabilirdik(!). Evet tüm bunları yapabilirdik ama bugünkü soykırım ve katliamları engelleyebilir miydik bunun garantisi yokmuş. Çünkü bu günkü halimiz şahit ki, arenaya çıkmış bir çılgın boğanın sopasız matadoru gibi dost bildiklerimiz içte ve dışta bizim yok edilişimize göz yumup, kahvelerini yudumladılar.

Biz genelimiz olarak geçmişimize pişman olmadığımız gibi bugünün mazlum, mağdur gaipleri ve
garip Yusufcukları haricinde kimsenin hiçbir şeyi için üzgün değiliz. Aslında siz mağdurin kardeşlerimiz olmasa sürecin birçok şeyine iyiki oldu diyecek şekilde Rabbimiz bizi temizliyor.
Biz en başından inandığımız değerlerimiz adına yollara çıkmıştık ama zamanla büyük büyük
müessesler, üstün seviyede ulusal ve uluslararası başarılar, muhtelif mukaddes amaçlarla doldurduğumuz statlar bizim şakulumuzu kaçırdı.

Biz parayı, makamı, müesseseyi ve lüksü dostluklarımızdan ve yüksek hedeflerimizden daha öne
aldık. Yollarda, yıllarla çok şeyimizi dökerek ilerledik. Ve öyle bir zaman geldi ki artık dökecek bir şeyimiz kalmayınca, her şeyin sahibi olan Rabbimiz, onun adını kullanarak suiistimal ettiğimiz, aslında gayemize hizmet etmesi gereken vasıtaları yoldan çıktıkları için azgın bir cellat topluluğu ile altımızdan çekti.

Denizin içinde ki posalar dışarı atılıyor. Evet zor bir sınav ama sınavın ve hayatın sahibi ben beni seven kullarımı yanlış yollardan çıkarmak istiyorum dedi ve bizi büyük bir ameliyata aldı.
Değerli kardeşim, şimdi biz ameliyat sonrası yoğun bakımdayız. Ameliyat esnasında, öncesinde ve
sonrasında ölüp sakat kalıp, iftira ve itiraflarla vd. yollarla ayrılanlar oldu. Şimdi yoğun bakımda ve yaranın nekahet döneminde de çok dökülenler olacak. Çünkü biz dünyanın talibi değiliz diye yola çıktık, ağlayan bir hatibin hutbeleri ile ağlayıp kendimize geldik. Arada kullandığımız ilaçlar yanlıştı bunu anlayıp dönemedik, bunca emekleri Allah zayi etmez deyip yanlışlıklarımızı ufak gördük ama Rabbimiz bizi seviyormuş ki, dünyada yaptığımız suiistimalleri, ihlal ve ihmal ettiğimiz kul haklarını yine dünyada çıkartıyor.

Aziz dostum, imtihanımız çetin, ameliyat ağır ama doktorumuz, çok merhametli olan Rabbimiz.
Stratejimiz sabırla yolumuza devam etmek. Yollar çok sarp ve yokuş ama bize aşıp devam etmek düşüyor.
Kıvamımızı kazanıncaya kadar fırtına maalesef devam edecek. An itibari ile kısmi olarak iyileşsek de halen içimizde dünkü hastalıkların nüksetmiş parçaları var olarak gözüküyor. İçerde ve dışarda yeni ve samimi dostlarımız oldu. Ama bunlar her şeyin hemen bitmesini sağlayamayacaklar.

İnanıyoruz ki bize bir bahar gelecek ama bunun vakti her şeyi bilen Rabbimizin yanında malum.Sanmayın ki biz dışardakiler siz içerdekilerden daha az üzgünüz. Maalesef artık ne doğan güneş ne de yeni bir yer bizi mutlu etmiyor. Biz de sizin kadar olmasa da size yakın size üzgünüz. Yıkılan, yakılan, dağıtılan tüm güzellikler aklımıza geldikçe her şey bizim için kara ve karanlık hale geliyor.

Ama tüm dert ve duamız tüm mağduriyetlerin bitmesi ve tüm Yusufların serbest kalması.