Dinimizin Öfkeye Bakışı

0

BEĞENDİM

0

Yazılı ve görsel basına şöyle bir göz gezdirdiğimizde, yaralama, öldürme, cinnet geçirme ve sonunda kişinin hem kendine hem de başkalarına zarar vermesi gibi pek çok olayla karşılaşacağımız bir realite. Bu **Müslüman** bir toplum için oldukça kaygı verici. Bunun en önemli sebeplerinden biri de bireylerde öfkenin kontrolsüzce birikmesi ve sonunda patlaması olarak görülebilir. 

**Al-i İmran Sûres**i 134. **ayet**te ” Onlar bollukta ve darlıkta sarf ederler, öfkelerini yenerler, insanların kusurlarını affederler. Allah iyilik yapanları sever” buyuran** Cenab-ı Allah** öfkeyi tutanları ve öfke anında kendine hakim olanları övmektedir.

İbn-i Mesud’tan (r.a) bir rivayette: **Resulullah** (aleyhisselatü vesselam):” Siz aranızda kimi pehlivan addedersiniz?” diye sordu. Ashab ( radıyallâhu anhum): ” Erkeklerin yenmeye muvaffak olamadığı kimseyi” dediler. **Resulullah** (s.a.v.): “Hayır, gerçek pehlivan öfkelendiği zaman nefsine hakim olabilen kimsedir.” buyurduğunu görüyoruz. Öfke anında kişi hem zahirde hem iç dünyasında değişime uğrar. Rengi kızarır, damarları şişer, uzuvları titrer, kırıcı ve kötü sözler sarf eder, kendine ve çevresindeki eşyalara zarar verir, öfkelendiği kişiyi döver, hatta öldürebilir  vb.

Burada münafığın alametlerini bildiren şu hadis-i şerifi zikredelim:” Dört huy kimde bulunursa , o adam tam münafık olur. Bir kimsede bu huylardan biri bulunursa, o huydan vazgeçinceye kadar onda münafığın özelliklerinden biri var demektir: Kendisine bir şey emanet edilince hiyânet eder. Konuşunca yalan söyler. Bir anlaşma yapınca sözünde durmaz. Düşmanlık yapınca aşırıya gider.”

Başka bir** hadis-i şerif**te, münafıklığın alametleri, üç özellik olan emaneti gözetmemek, yalan söylemek, sözünde durmamak olarak geçerken , burada “ve izâ hâsame fecera ” maddesi oldukça dikkat çekici. Yani, kızdı mı, taşar, haddini aşar, kırıcı olur, ağzına ne gelirse söyler. Öfkenin esiri olmaktan kurtulmanın yollarını yine Sevgili **Peygamber**imiz’den öğreniyoruz:

-Ebû Vâil(r.a.) anlatıyor : Urve İbn-u Muhammed es-Sadi’nin yanına girdik. Bir zât kendisiyle konuştu ve Urve’yi kızdırdı. Urve Kalkıp abdest aldı ve:”Babam, dedem Atiye(r.a.)’ den anlatır ki, o, Resulullah (a. s.)’ın şöyle söylediğini nakletmiştir:” Öfke şeytandandır , şeytan da ateşten yaratılmıştır, ateş ise su ile söndürülür; öyleyse biriniz öfkelenince hemen Kalkıp abdest alsın,”

-Ebû Zer el-Gıfarî( r.a.) anlatıyor:”Resullullah(aleyhisselâtu vesselâm) bize buyurmuştu ki:” Biriniz ayakta iken öfkelenirse hemen otursun. Öfkesi geçerse ne âlâ, geçmezse yatsın.”

-Muaz İbn-u Cebel (r. a.) anlatıyor:”İki kişi Resulullah(s.a.v.)’ın huzurunda küfürleştiler.(öyle ki) birinin yüzünde (diğerine karşı) Öfkesi gözüküyordu.Resulullah (aleyhisselâtu vesselâm):(Ben bir kelime biliyorum, eğer onu söyleyecek olsa,kendinden zuhûr eden öfke giderdi.Eûzu billahi mineşşeytanirracim ” buyurdular.

Et Tûfi’de  “öfkeyi defetmenin en iyi çaresi, Tevhid’i hatıra getirmektir,” yani **Allah’**tan başka fâil yoktur, her şey O’nun dilemesi ile olur düşüncesi insana hakim olursa , öfke tesirini kaybeder. düşüncesindedir.

Buraya kadar ifade edilenler, öfkenin insanda meydana getireceği bedeni ve ruhî istihalelerin olumsuz sonuçlarından korunmada bizlere rehber olmaktadır.