Derviş ve Dergah (1)

Dertli oldum
Dertlilerin dergahına kuruldum
Şükrettim Allah’ıma
Derdimi anlayacak birini buldum,
Oturdum üstadın dizine
Hiç bakmadı yüzüme
Döndü dergahtaki pir-i faniye ,
Bakın garibin derdi ne?

Bir derviş geldi ,
Önce tövbe et dedi …
Sonra …
Neyin varsa anlat
Hiç deyip ,
Susmuştum ki bakıp önüme
Yanık bir şiir , getirdi beni kendime

Bir garibim dertli deryaya daldım ,
Her goncayı gül sandım,
Dertliler pınarında
İçemeyen ben kaldım.

Sevda ki ateş imiş har imiş
Dertlilerin yüreğinde var imiş
Çeken için, gonca imiş gül imiş
Çekemeyen ben kaldım

Sevda bize yaradandan hediye
Derdi olan susuyorsa
Dertsiz olan aşka ne diye
Bilemeyen ben kaldım

Sevda ateşi ezelde ,var imiş
Dertsiz olmak ,dervişlere ar imiş
Çektikleri çile, nefslere kâr imiş
Kârsız olan ben kaldım

Anlatırsam derdimi
Kaybederim kendimi
Arif olan bilir anlar derdimi
Arsız olan ben kaldım

Döndüm baktım şairinin yüzüne
Çok yabancıydı sanki özüne
Tesbih elde, zikir dilde
Makam almış çıkmış fenafi-şeyhe

Dedi, beni bırak dön, bak kendi derdine
Od var ise odun yanar kendi kendine
Rengin solmuş ,benzemişsin tutiye
Sende anlat derdin ne diye
Dedim :
Pinhandır dert, anlatılmaz
Madem oturmuştu şeyh post-nişine
Anlasaydı bu garibin ,hali ne
Anladım ki ne yar ne ağyar
Çare olmaz benim derdime
…..
Getirdiler bir bade
Bir baktım ki dilime geldi sade
Bulmuştular hareyi*
Dedi çok yormuşlar biçareyi

Bir gönüle iki sevgi haktan
Üçüncüsü hiç yoktan
Sinsice yakmış , divaneyi uzaktan
Biz bilmeyiz , çare
Olursa, o da haktan

Ehli hâl, meğer anlamış derdimi :
Hiç yoluna gitmiş,
Kalmamış ne ruhu , ne de kendi
Suskunluğun neden mi?
O da dertten idi

Yüklenmiş var olan bütün elemi
Bu dert giydirir faniye kefeni
Yürek acısının onulmaz merhemi
Bir tesellidir hak, oda hep olacak

Al şimdi sen reçeteni :
Sabır sende taş olacak.
Halın …
Kimse sormayacak
Vuslat…
Başka diyara kalacak
Bu dünya dertliye, dar olacak .
Gönül ateşin köz olunca, Dilinde söz olacak ….
İstediğin makam…
Hep hiç olacak…..
* yiyecek,yiyinti