Birazda Gülelim Bir İmamın Hatıraları…

İmamlık Peygamber mesleğidir, maddi yükümlülüklerin yanında manevi yükümlülükleri daha fazladır. Her meslekte olduğu gibi bu meslekte de insanın başına çok farklı olaylar gelir. istenmeyen hadiseler yaşanabiliyor, hatırladıkça da ya insani güldürür yada üzer. Yirmi yıllık imamlık hayatımda başımda gecen hatıralarımı paylaşmak istiyorum. hiç kimse yanlış anlamasın bizzat yaşadığım olayı paylaşmak istiyorum.

Öncelikle camimizin hemen yanında eski manevi büyüklerimizden birinin kabri olması hasebiyele ziyaretçisi fazla ve cemaati kalabalık olan bir camidir. 700 yıllık bir geçmişi olan ulu camilerden biri…

Bir gün hafızlığı beraber yaptığımız ve kendiside imam olan arkadaşım Ahmet hocam bana misafir olmuştu. Ve imamlıkta imam arkadaşın camideyse mimberi ona teklif etmek ikram sayılır. Yatsı namazını sağlam hafız olan arkadaşım Ahmet hocama dedim ki hocam namazı siz kıldırsanız… elbette dedi…

Camimizin müezzinlik mahfili en arka tarafta ve yüksek değil ve imamın arkasındada 3 tane emekli imam var ki her biri 190- 200 cm boyları var. arkadaşımın da boyu kısa olduğu için arkadan hiç gorunmuyor. Bu emekli imamlarda en küçük hatada hemen düzeltirler üçü de sağlam hafız.

Neyse müezzinliği ben yaptım cami de tıklım tıklım dolu, Ahmet hocam namaza başlamadan evvel değerli mü’minler safları sık ve düzenli tutalım, Allah’ın rahmeti ve bereketi üzerinize olsun dedi tekbir getirdi namaza durdu, bizde arkasinda Alluhu ekber dedik uyduk Hafiz ahmet imam efendiye. Gür ve güzel sesi iyi kiraati ile camide apayri bir hava oluşmuştu. Ve fatihanın yarısında durdu… azıcık sustu ve dedi ki…

… Muhterem cemaat bu namaz olmadı tekrar başlıyoruz…

… Biz şaşırdık, yanlışta okumadı, okusa arkadaki imamlar düzeltir zaten…

Namazı tekrar kıldıktan sonra dışarıya çıktık ve arkadaşa ne oldu diye sordum.

Ahmet hocam sorma hocam dedi ya… namaza başladık gözlerim kapalı cemaatte kalabalık olduğundan gözlerim kapalı devam ettim, fatihanın yarısına gelince gözleri açtım.

—- Gözleri açtım ki ne açayım cemaatin hepsi önümde…

—-Ya düşünüyorum bu cemaat benim arkamda olmalı.

Siz girmeden bana buranın manevi bir ağırlığı var dediniz aklıma o geldi ama yinede cemaat önümde duruyor.

—-sonra hatırladım safları sık ve düzenli tutun dedikten sonra ben cemaate arkamı dönmemişim heycandan cemaate bakarak namaza durmuşum dedi.

Arkadaki imamlarda;
Ya hocam sübhanallah desen olmaz… Allahuekber desen hiç olmaz ne yapacağımızı bizde şaşırdık… dediler…
devamı gelecek…