Bir Yudum Rahmet

0

BEĞENDİM

1

İbadete ve itaate en layık olan Allah… Bütün yarattıklarının hikmetinin görünmesini istedi. Hikmetlerinin en önemlisi ise itaatte ve ibadette en önde olan, en sevgili olmaya en layık olandı. Kıymeti anlaşılsın istedi.
Âlemlerin yaratılışındaki sonsuz mükemmellik mutlaka görülmeliydi. En mükemmel bir surette gösterebilecek olan, tam mükemmel olandı. Hem görsün, hem göstersin, hem görülsün istedi.
Sanatlar içre sanat yaratmıştı Allah. En harika sanatının teşhir edilmesini arzuladı. En yüksek sada ile dellallık yapan, en harika sanat eseri olandı. Âlemler, Nuru hürmetine yaratılmış olan sanat eserini tüm âlem tanısın, bilsin istedi.
Âlemlerin Rabbi, binlerle, milyonlarla ifade eden âlemler içindeki vahdaniyetini, birliğini bildirmek muradındaydı. En azami ölçüde tevhidin bütün mertebelerini ifade edebilecek olan, tevhid inancında zirvede olandı. Âlemler içinde âlemler yaşayana inancının meyvelerini, lezzetlerini tattırmak istedi.
Âlemlerin sahibinin sonsuz eserlerindeki güzelliklerin işaretleriyle kendi güzelliği, kendi nuru görünsün, bilinsin istedi. En parlak bir şekilde cemaline aynadarlık yapacak olan, bakabilen herkeslere sevdiren nur cemali olandı. Nur yüzlünün yükünü hafifletmek, yüzünü aydınlatmak muradındaydı. Harika mucizelerle dolu yaşamları, envai çeşit ziynetlerle süslü eserlerini tanıtmak bu gecenin nasibiydi.
Hükmünü hikmetlice gerçekleştiren Hâkim-i Hakim, kainattaki olan biten değişikliklerin sırlarını, gayelerini, sebeplerini, sonuçlarını… En önemlisi: “Necisin? Nerden geldin? Nereye gidiyorsun?” suallerinin cevaplarını hikmetle öğretmek murad buyurdu. Bu suallerin cevabını en iyi bileni de cevaplandırmak diledi.
Âlemlerin Rabbi, âlemlerin meyvesi olan insana, âlemi de içine alacak geniş bir kabiliyet verdi. Bunu en geniş ubudiyet sırrı ile süsledi. Dağınıklılardan düzene, kalabalıklardan birliğe, fanilerden bakiye giden yolları öğretecek bir rehber tayin etti.
Varlık âleminin en şereflisi olmaya layık hayat sahipleri… Bunların da içinde en şerefli bilinen şuur sahipleri. Şuur sahipleri içinde en şerefli olan ise hakiki anlamda insan olsun istedi. İnsanlardan bir insan olan ama vazifesinde en mükemmel olan en şerefli insana da en büyük mucizeyi tattırdı: Mirac-ı azam ile Kab-ı Kavseyn’e çıkardı, ebedi saadet kapısını çaldırdı, rahmet hazinelerini aralattı, imanın bilinmeyen, görülemeyen hakikatlarını gösterdi.
Sidret-ül müntehadan Arşa… Arştan katman katman ötelere pervaz eyletti. Melekleri gerilerde bırakıp ince perdeler arkasında yalnız O’nunla hasbihal eyledi; “iste vereyim” dedi. “Ümmeti..ümmeti..” dedi, istedi; ümmetine ferah, ümmetine huzur, ümmetine kurtuluş istedi.
Âlemlerin Rahman ve Rahim olan Rabbi, en merhametli kulunun duasına hem icabet etti, hem kabul etti. “Seni seyre doyamam ey en güzel Cemal sahibi Cemil olan Allah’ım! Ey aşkına doyamadığım Maşukum! Bana bir fırsat ver, hem bir hediye ver de ümmetim de bu lezzeti tatsın” dedi, diledi.
Yeryüzüne dönerken bir ettahiyyat, beş vakit namaz, kabul olmuş şefaat hakkı ile doluydu heybesi.
Kâinatın bütün sırlarının gözlendiği, bütün hazinelerin cömertçe sunulduğu, bilinmeyenin öğretildiği bir geceydi. Günde kırk defa o huzura girme fırsatı ise müjdesi.
Bir dahakine ulaşılır mı bilinmez. Belirgin olan içinde bulunulan an. Miracı anlama, miracı yaşama, miraçla insan olma fırsatını yakalama zamanı zaman.
İbadetlerin makbul, duaların ve tövbelerin kabul olması dileğiyle.