Bir terennüm var bu sarayda. Zerreden şemse her varlık öyle efsunlu nağmeler mırıldanır ki; adeta sesler, resimler harmonisi. Salına salına en nazlı edasıyla, ahenkli renk karnavalını, binler resme bürünmüş haliyle sunan, sergi meydanı. Dökülen ışık huzmesinin yaratılan her şeye aks edişini, başka başka isimlere ayinelik yapışını herkes kendi gönül penceresinden seyreder. Nazar zaviyesinin nasıl bir ayardan geçtiği de çok mühim elbette. Bu ayarı doğru yapamayanlar varsın bahsin dışında kalsınlar. “Batıl şeyleri iyice tasvir, safi zihinleri idlâldir” diyerek mevzunun bu kısmını teğet geçiyoruz. Biz nazar zaviyesinin ince ayarlarını, doğru yapmışlara çevirelim yüzümüzü. ‘Nefsimizin de hissesi ziyade ola’…diyerek, kâinatın o efsunlu nağmelerini can kulağıyla dinleyenlere misafir olalım.

Mevlana’nın sözü ile aralayalım kapıyı. ‘Sen ağaçların fısıldaştıklarını duymazsın. Buna ten kulağı değil, can kulağı gerek”der Celaleddin-i Rumi. Can kulağıyla kâinatın fısıltılarını dinleyen ve onları doğru duyan insan için, artık bu dünya keyifli bir seyir meydanı ve eğlenceli bir seyirgâhtır. Her baktığı yerde hikmet perdesini müşâhede eder. Gönüllerin rengi ile okunur nağmeler. Ve öyle bir mektuptur ki; kelimelerin bitip tükeneceği yok. Nazenin, muntazam işlenmiştir. Gökte ayrı, yerde ayrı şiirler, medhiyyeler okuyası gelir şairin. Lakin bilir ki; zayıf kalacaktır lisanı, kalemi… Derken bir ömür uçsuz bucaksız ufuklara açılır. Gayet keyifli yolculuk içinde, her okuduğu sahifede O’nu duyar, O’nu hisseder. Yaradılışın gayesini, fıtratın neticesini “İman-ı Billâh” ile soluklar. Varlığın var oluşu işlemiştir damarlarına. En ufak seste O’nun mesajını işitir. En küçük harekette O’nun mührü ilişir gözüne. Marifetullah iklimini solumaya başlamıştır nefes. Su gibi bürhanları görür, hayal âleminden sıyrılıp, tüm varlığıyla içine dalar. Hava gibileri hisseder, ruh ile teneffüs eder. Latif esen rahmet rüzgârlarına alaka gösterir. Nur gibilere, kalp gözüyle, ruh nazarıyla bakar. Basiret nûru ile nûrunu avlar. En parlak saadet en tatlı nimet olan “Muhabbetullah” kapısındadır. En saf lezzetleri, en gerçekçi sevinçleri işte bu kapıda yakalar insan. Her baktığını ayine bilmek, her ayine de O’nu görmek elbette “Marifetullah” ve Muhabbetullah’ı” netice verir. Vazifeli olduğu şu mekânda ise beşerin acele mükâfatı ruhun aldığı lezzettir. Ruh lezzet atmosferinden ayrılmamak için sırtını rahmet dağına dayar. Serâpa boşalan ışık huzmelerinde, her köşede-bucakta rahmetin tecellisini görür. Her şey kulağına O’nu fısıldar. Küçük şeyler dahi kalbinin ritmini coşturmaya kâfi değerdedir. Ruh hissesini almıştır.
Sarp kayalıkları “Marifetullah” ikliminde geçen, meşakkatli yolları rahmet deryasına döken ruhlar için firdevsî bir atmosfer vardır hayatın her safhasında. Bu atmosferi zerresine kadar sirayet ettirebilenler, ahsen-i takvim tahtında, aynalara aks etmiş binler huzmelerin par par yanan gönüllere akışını seyreder.

Öyle istidat yüklüdür ki beşer, ayine olduğu gibi, bütün ayinedeki isimlerinde okuyucusudur. Bitmez- tükenmez güzellikleri şevk ile hayretler içinde seyreder. Bir damlada deryadır gördüğü. Bir parıltıda şemstir müşahede ettiği. Bin engebeyle dolu yolları, aman vermeyen geçitleri -çakıl taşları misüllü- elinin tersiyle itip, omuzları düşüren ağır yüklerini kaptanın sefinesine teslim edip, aşk-u şevkle dirayetinden hiçbir şey kaybetmeden an-ı vuslat için koşar koşar durur. O’na ulaşmak, Sevgiliye kavuşmaktır hedefi. Ayinedarlık yaptığını, sayısız ayine de, nihayetsiz cilveleriyle okuduğunu, perdesiz görmektir arzusu.

Almanya vize başvuru Amaçları

En nihayet menzilde Onu bekleyen “Mahbûbiyyet” makamıdır.