Haydi bu günkü yazımızda sizler için çok çok farklı bir tarif verelim.

Bir yemek tarifi değil bu. 

Tatlı, baklava, börek hiç değil…

Bu günkü tarifimiz “kalbîliğin” tarifi.

Tarifi yapan “Deli Uleyyan” isminde “veli” bir zât”.

Geçenlerde sosyal medyada “Kalbîliğe geçemeyen yaşlı aptallaşır, çünkü güdüler eski güçlerini kaybettiği halde, o hala onların peşinden koşar durur. O halde ne yapmak lazımmış, yaş kemale erince kalbîliğe geçmek lazımmış.”  diye başlayan ve biten bir cümle grubu paylaştım.

Bir eski dostum, (sadece zaman bakımında eski dedim, yoksa dostluk ve muhabbet el-bâki…) “Bir kâlbilik tarifi alalım ki işlem yapalım.” diye cevap yazmış. Eee bize de düşen bu tarifi vermektir diye düşünüp, azcık da (bir fincan) kahve yapıp (ki kahvenin kırk yıl hâtırı vardır) şu kâlbilik tarifini verelim istedik.

Şimdi bu “Uleyyan” ismindeki zâta deli dediysek öyle akıldan noksan, bîakıl/nâakıl/lâakıl değil. Bir açıdan bakarsanız bizden daha akıllı, bir diğer açıdan bakarsanız, bizden daha akıllı değil, bizden çok çok daha akıllı bu Deli Uleyyan.

Hani, saadet asrında yaşayan sahabelerin duygularını, düşüncelerini ve yaptıklarını anlamakta /idrak etmekte, bırakın idrak etmeyi, hayal bile etmekte zorlanıyoruz ya! İşte öyle! 

Okuduklarınızdan hatırlarsanız asr-ı saadet döneminde birçok kişi, bu kutlu sahabelere “deli!” demişti. 

İşte öyle bir şey bu delilik. Normal, bizim bildiğimiz Bakırköy tarzı bir delilik değil yani.

Anlatınca bana hak vereceksiniz.

Hazır mısınız okumaya?

Kahvenizi aldınız mı elinize?

Peki, not defteriniz yanınızda mı?

Yok mu?

Ama ben size un helvasının (kâlbiliğin) tarifini verecektim.

Aklınızda tutabileceğinize emin misiniz? Peki, siz bilirsiniz!

Unutmayın, en silik yazı, en kuvvetli hafızadan daha kalıcıdır. Ona göre davranırsınız artık.

Bizim bu Deli Uleyyan namıyla tanınan zat, bir gün Ali Zabyan’ın evine misafir olmuş. Oturmuşlar, çaylarını, kahvelerini içmişler. Muhabbet tam da dozuna ulaşınca Ali Zayban sormuş:

Almanya vize başvuru Amaçları

-Canın ne yemek istiyor Ey Uleyyan?

Uleyyan:

“Ballı un helvası!” demiş.

Ev halkında bir telaş bir telaş. Unlar, sular, şekerler, yağlar, fıstıklar, ballar falan hepsi bir araya getirilmiş ve karıştırılmış. Hemen Uleyyan’ın istediği helvayı yapıp önüne koymuşlar. Bizim Uleyyan, helvayı afiyetle bir güzel yedikten sonra;

“Ey Ali, bu halkın helvasıdır, ariflerin helvasını öğrenmek ister misin demiş. Tabi ki, böyle bir teklife hayır denir mi? Ali Zabyan “Evet!” diye cevap vermiş hemencecik.

Ve Uleyyan, büyük bir zevkle ariflerin helvasının tarifini vermeye başlamış:

“İhlas balını, vefa şekerini, rıza yağını ve inanç nişastasını al; takva tenceresine koy; üzerine korku suyunu dök, sonra altına muhabbet ateşini yak; ismet kaşığı ile karıştır; sonra onu zikir kasesine koy; hamd yelpazesi ile soğuyana kadar havalandır; sonra istiğfar kaşığı ile ye!” Eğer bunu yaparsan asla Rabb’ine karşı gelmeyeceğine garanti veririm, diye bağlamış cümlesini.

…

Bir başka zaman bir başka zât da Uleyyan’ı evine davet etmiş ve canın ne istiyor diye sormuş. Uleyyan ”Kırk seneden beri canım Mevla’dan başkasını istemedi ki” demiş. Sana güzel bir un helvası yapalım mı denilince siz bilirsiniz demiş. Helva yapılıp önüne konulunca Uleyyan, ”Böyle istemiyorum, size tarifini vereceğim şekilde istiyorum” demiş ve başlamış tarif etmeye:

“Taat hurmasını al, içinden gurur çekirdeğini çıkar; sonra ubudiyet (kulluk) ununu, rıza zaferanını ve niyet yağını, tevazu tenceresine koy. Üzerine ihlas suyunu dök, altına hasret ateşini tevfik odunuyla yak; hamd kaşığıyla karıştır; pişince onu şükür tabağına koy ve önüme getir. Ondan kim üç lokma yerse; kalbine ve günahlarına şifa olur…”

Yaa! İşte böyle ey sevgili okuyucu!

Kim deli, kim akıllı?

Sen sanırsın ki, deli simasından belli olur!

Oysaki kalp belirleyici etmendir deliliğe. Beden ve şekil değil.

Bir de, eeeeeee……

 Son cümleyi bilerek/kasdi bağlamıyorum ki, söz bitmiş olmasın.

Muhabbetle.

Vesselam..