İnsan bir yolcudur; ruhlar âleminden anne karnına, dünyaya, çocukluk, gençlik, yaşlılık, kabir ve derken cennet veya cehenneme kadar devam eden bir yolculuktur. İnsan, bu yolculuğunun ne kadar farkındadır? Eğer o, daima kendini bir yolcu gibi görse, dünyanın cazibesine takılıp sendelemeden yürüyüp gidecektir. İnsan, dünyada gariptir. Mevlânâ’nın ifadesiyle; insan, kamıştan koparılmış bir ney gibidir. Gerçek sahibinden uzaklaştığından dolayı da hep inlemektedir. Onun bu iniltisi, ömür boyu devam eder. İnsanın en önemli özelliklerinden birisi de onun diğer canlılardan farklı olarak öğrenmek ve kemale ermek gibi bir özelliğinin olmasıdır. Eğitimi ve yetiştirilmesi ise anne karnında başlayıp 0-5 yaş aralığında işin tohumları atılmış olur, ileriki yaşlar ise ekilen bu tohumların meyvelerinin verildiği bir zaman dilimi olur. İnsanın ilk eğitimcisi anne-babaları olarak karşısına çıkmaktadır. İşte bir insanın talihli veya talihsizliği buradan başlamış oluyor. Yazılmamış olan bembeyaz, tertemiz sayfanın güzelliklerle donatılması veya o sayfanın kirletilmesi ebeveyne düşmektedir.

Hiçbir anne-baba bilerek çocuğuna yanlış bilgiler vermek istemez. Gerek davranışlarında, gerekse fikri noktada iyi yetişmeleri için gayret gösterir veya göstermek ister de belirli bir yerden ilerisini yapamaz. Defterin temiz ve doğru müktesebatla doldurulması insanın hem dünya hayatını hem de ahiret hayatını ciddi manada etkilemektedir. Şuuraltına atılan olumsuz bilgiler, yanlış anlayışlar zamanla günahı çağrıştıran, ona sevk eden bir hata olarak görülmeli ve hemen tedbir alınmalıdır. Mesela insanın gözü olumsuz manzaralara karşı daima açıksa şuuraltına atmış olduğu bu manzaralar ileride ‘Allah korusun’ ahlaksızlığa sebebiyet verebilir.

İnsanın öğrenmiş olduğu bilgiler, kendisini kâinatın sırlarını keşfe yöneltmiyorsa, her şeyden önemlisi; bütün varlıkları idare eden, onlara hayat veren ve her türlü icraatın yaratıcısı olan Allah’a (cc) teveccüh edemiyorsa, büyük bir kayıp içerisinde demektir. Helal ve haram ölçüleri, sosyal hayatta ve kendi iç dünyasındaki istikameti korumada, şuuraltına atılan sağlıklı bilgilerin çok büyük rolü vardır. Ebeveynin evlatlarına bırakabileceği en büyük mirasın sırat-ı müstakim istikametinde donanımlı hale getirmesidir çocuklarını.

Ne yapalım da çocuklarımız veya bizler salih dairede olalım o halde;

Birincisi; iyi bir arkadaş çevresi mutlaka gereklidir. İyi arkadaş insanın cenneti olabildiği gibi Allah muhafaza cehennemi dahi olabilir. (Evlilik hayatı da bu noktadan mütalaa edilmeli)

Almanya vize başvuru Amaçları

İkincisi; inanan insan ömür boyu inandığı değerler istikametinde duygu ve düşünceleri çerçevesinde şuuraltına güzelliklerin akmasına sebep olmalıdır. Duygu ve düşüncelerimizin dupduru kalmasına vesile olmalıyız ki hüsrana düşmeyelim.

Özellikle insanın ne zaman? Nerede? Nasıl? Vefat edeceğimiz meçhul olduğundan dolayı ruhumuzu kelime-i tayyibe dediğimiz zikir ve tespihlerle ruhumuzu doyurmaya çalışmalıyız. İnsan kalbi ancak Allah’ın zikriyle itminana kavuşmaktadır. Her nefes alışımızı bu istikamette değerlendirebilirsek veya bu duygu içimizde canlı kalırsa, vefatımız anında kelime-i şehadet ve kelime-i tevhidi rahatlıkla söyleyebiliriz. Ne diyelim “Nasıl yaşasanız öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle dirilir ve muamele görürsünüz.”

Resulullah (sas): “Ey Hayy u Kayyum rahmetine iltica edip yardımı Sen’den istiyorum. Her türlü halimi ıslah eyle ve beni göz açıp kapayıncaya kadar olsun nefsimle baş başa bırakma.” (Hâkim el-Müstedrek, 1/545)